We're Not Friends / ❝Wolfstar❞

you're not a monster

Sirius üzgündü. Remus'u alıp Çapulcularla beraber hastane kanadına gittiklerinde bu gece neden böyle olduğunu düşünüyordu.

Remus gözlerini açamayacak kadar yorgundu ve Peter o uyandığında yesin diye yemek almaya gitmişti.

Yan yatağındaki James kendine gelmek üzereydi, Madam Pomfrey onu kovalamasın diye sessiz duruyordu.

James'in yanına eğilip elini omzuna koydu. "İyi misin, Jamie?"

Eline aldığı gözlüklerini karşısındaki oğlanın gözlerine taktı. "Elbette iyiyim, Pati. Pete nerede?"

Sirius cevap veremeden yan taraftan gelen kıpırdanmayla oraya döndü. Remus onlara bakıyordu ve James'i yatakta görünce aniden doğrulmaya çalıştı. Sirius onun yanına gidip omuzlarına bastırdı ve yatmasını sağladı. "James'e ne oldu? Ben yaptım değil mi? Ben bir canavarım, Sirius. Kesinlikle bir canavarım, James iyi misin?"

Sirius susmayan çocuğa bakıp çocuğun saçlarını gözünün önünden çekti. Bu sırada Peter elindeki yemeklerle geri dönmüştü.

"Dostum emin ol daha fazlasını hak ettim bile, o kurtçuğu öyle sinirlendirdik ki!"

James fazla neşeli konuştuğunda, Sirius bunu sırf Remus kendini suçlamasın diye yaptığını biliyordu. Yine de şimdi Remus'un gözünden düşen yaşlara bakıyordu. "Özür dilerim, James. Özür dilerim çocuklar, bir daha bunu yapmanıza izin veremem. Size zarar veriyorum."

Sirius Remus'un yanına oturup ona sarıldı. Çocuk ondan uzun olmasına rağmen şimdi göğsüne koyduğu kafasını seviyordu. Yanlarından Peter da sarıldı.

James homurdandı. "Takımın göz bebeği yokken grup sarılması yapamazsınız."

Remus buna gülmüştü. Yine de hala özür diliyordu.

Sirius bundan nefret ediyordu. Onun kendini kötü hissetmesinden nefret ediyordu. En az onun acı çekmesini izlemek kadar.

"Özür dileme, sen canavar değilsin." Dedikleri bir işe yarar mıydı bilmiyordu, sadece iyi hissetsin istiyordu.

Peter geri çekilip elini çırptı."Yemek vakti, koca bebek. Peter amcan sana yedirsin mi?"

Peter'ın da Remus gülsün diye yaptığını biliyordu Sirius. Yine de ondan önce dediği koca bebek, ona birlikte ortak salonda uyudukları ve sabahında çocukların dalga geçtiği geceyi hatırlatmıştı.

Remus'a yüzündeki küçük ama parlayan gülümsemeyle baktı. Onun da aklına aynı şeyin geldiğini yüzündeki kendininkine benzer gülümsemeden anlayabiliyordu.

Oğlanın yüzüne ellerini uzatıp gözyaşlarını sildi. Peter elindeki yemeği Remus'un kucağına koydu.

Remus yemeye başlayınca, çocuklar uyurken yatakhaneden aldığı, cebindeki çikolataları çıkardı. Remus onlara baktı ve Sirius'a tekrar gülümsedi.

Sirius onun yeni yaralarına rağmen çok güzel olduğunu düşünüyordu.