We're Not Friends / ❝Wolfstar❞

no one wants this

Sirius utanıyordu. Yıllarca yapmadıkları şey kalmadığı bu oğlandan çok utanıyordu. Sihir Tarihi dersinden çıktıklarında işte bu yüzden, Çapulcular bir kişi eksik yürüyordu.

Remus sordu. "Siri nerede?"

James kaşlarını çattı. "Bilmiyorum ama gözüme görünmeden kaçması iyi olur. Ona hala sinirliyim."

O gün Sirius, Lily'nin Madam Puddifoot'un Çay Dükkanı'nda randevusu olduğu hakkında yalan söylemişti. James ve Peter her yerde kızı aramıştı!

Peter kafasını kaşırken duraksadı. "Bunu niye yaptığını hala anlamadım doğrusu."

Remus önüne dönerken kızarmamayı umdu.

Sirius'sa o an normalde gitmeyeceği bir yerde pinekliyordu. Kütüphanede, önüne ne olduğunu yarım saattir anlamadığı bir kitap açmıştı ve doğrusu kitabı okuduğu falan yoktu.

Yanındaki sandalye çekilince kafasını kaldırdı.

Peter doğrudan ona bakıyordu. "Nerelerdeydin sen?"

Sirius gergin olduğunu belli etmemeye çalıştı. "Buradayım işte."

"Bütün gün bir tuhaftın, Sirius. Bir derdin varsa bana söyleyebilirsin, senin arkadaşınım."

"Elbette öylesin Pete."

Sirius derin bir nefes verdi.

"Sen birinden hoşlanıyorsun!"

Sirius aniden ona döndü. "Nereden çıktı bu? Yok öyle bir şey."

"James, kesin öyle, demişti. Ben çok inanmamıştım ama tepkine bakılırsa kesinlikle öyle!"

Sirius etraflarını kontrol etti. "Pete sessizleş, biri duyacak."

"Hemen bana anlatıyorsun. Siri, benden saklamana gerek yok. Hadi söyle."

"Peter..."

Peter karşısındaki oğlanı tuttuğu gibi kaldırdı, şimdi Sirius ve o, çoğunlukla kullanılmayan bir süpürge dolabındaydı.

"Hadi anlat bana Siri, kim o?"

Sirius daha fazla içinde tutabileceğini sanmıyordu. Ağlamaklı bir ifadeyle kafasını Peter'ın omzuna yasladı ama hala çocuğun önünde duruyordu.

"Pete, sanırım ben... Ben hiç olmayacak birinden hoşlanıyorum."

Peter'ın eli sırtına gitmişti. Çocuğu sıkmadan anlatmasını bekliyordu. Sirius onun bu huyunu çok seviyordu. Bir şey dinlerken James gibi art arda sorular sormuyor, karşısındakinin hazır olmasını bekliyordu.

"Ben... Ben Rem'den hoşlanıyorum."

Pete onu omuzlarından tutup yüzüne baktı. Yüzünde bir gülümseme vardı. Sirius onun zaten daha önceden anlayıp anlamadığını merak etti.

"Şaka yapmanın vakti değil, Siri."

Ah, anlamamıştı. Sirius o kadar olmaması gereken birini seviyordu ki çocuk ona inanmamıştı bile!

Sirius'un gözünden yaşlar düşünce Peter yüzündeki gülüşü sildi.

"Siktir, şaka değildi değil mi?"

Sirius onun omzuna kafasını geri koydu. Ağlamaklı sesler çıkartıyordu. "Değildi."