We're Not Friends / ❝Wolfstar❞

this doesn't mean anything anymore

Sirius gergindi. James ve Peter gideli biraz olmuştu ve onlar ortak salonda, Hogsmade'e gitmeyen birkaç öğrenciyle beraber oturuyorlardı.

O yapışkan kız da oradaydı.

Sirius aslında onun güzel olduğunu kabul etti. Ama kesinlikle Remus gibi güzel değildi. O sadece güzeldi.

Ve bir şey daha vardı. Sirius kıskandığını asla belli etmezdi.

Marie, Sirius'un yaptığı şakaya gülerken Remus'a bakıyordu. Eh, Sirius kızın birden kendisinden hoşlanmayacağını biliyordu ama hedef şaşırtmak düşmanın konsantrasyonunu bozardı.

En azından.

Remus kaşlarını kaldırarak ona döndü. Kızla ikisi yan yana sandeyelerde, Sirius'sa karşılarındaki sandalyede oturuyordu. "Senin hastalığın geçmiş gibi duruyor."

"Öyle, Remus."

Remus kaşlarını çattı ve kafasını önüne eğdi.

Sirius sırttı. Keyifli değildi, yüzünü aşınana kadar yıkayası vardı. Günlerce yemek yemeyesi, bir yandan da patlayana kadar yiyesi vardı.

"Sanırım ben yemek yiyeceğim, sonra görüşürüz. Hem çifte kumruları yalnız bırakmak gerekir." Göz kırpıp arkasına döndükten sonra gülüşünü sildi.

Kıskandığını asla belli etmeyen Sirius, en azından deniyordu ve onları tek bıraktığı için aptal olduğunu düşünüyordu ama aptal olmayı kıskandığını belli etmeye tercih ederdi.

Yemekhanenin boş olduğunu ancak gittikten sonra fark edince kendine küfürler ederek mutfağa yürüdü. Armudu gıdıklayıp açılan kapıdan içeri girerken ev cinlerine biraz yalvarması gerekmişti.

Önündeki yemeğe bakarak kafasındaki kendini yemekten patlatma planını aradı. Hadi ama, aç olmasa bile sırf o kadar yalvardığı için bile yemeliydi!

Yemedi.

Bir süre sonra bahçeye çıktığında uzun bir yürüyüşle yavaş yavaş Karagöl'ün kıyısına geldi. Yere uzanarak gökyüzüne baktı. Gökyüzünde Rem'in ne işi vardı?

"Hadi ama, göğe bakarken de aklıma gelme ya!"

Yanına biri oturduğunda ona döndü. Açıklama yapması gereken biri var gibi duruyordu.

James doğrudan ona bakıyordu.