Bölüm 32

1.2K 45 0
                                    



Selam güzel okuyucularım 🌸

Yeni bölümle karşınızdayım.

Keyifli okumalar.

*

Dördümüzün kafa kafaya verip yaptığı toplantı sonucunda Sinem'i tekrar sorgulamanın dışında hiçbir sonuca varamadık.

Sinem mi?

Şaşırmadık bir biçimde onu bulamıyoruz.

Tam tamına sekiz saattir aratmadığım tek bir delik kalmadı ama öyle biri yok diyor kayıtlar. Nasıl olmaz ki? Benim hayatım söz konusu olduğunda ya birilerinden ikişer tane ya da hiç yok. kafayı yememek elde değil. sanki yememişim gibi...

Kayra ve diğerleri de benden farksız değildi. Özellikle kayra kendini suçlamaya, daha önce fark ettiği boşlukları doldurmak için bu kadar geç kalmasa şu an bir şeylerin daha da iyi olacağını düşünüyor. Haksızda değil zaten. Acaba vicdanını sıkıştıran o şey benimki kadar güçlü mü? Sanmıyorum ama öyle olmasını isterdim. Belki o zaman benim ne yapabileceğimi söylerdi. yani bana belki de destek olurdu. İnanılmaz şeyleri düşleyip inanılır şeylerden gittikçe uzaklaşmaya başladım. Bu iyi değil. Hemen toparlanmalıyım. Bu kez bir oğlum olduğunu, ve dünya üzerindeki mahsun bir kız çocuğuna bu duruma getirmiş bir canavar olarak acilen toparlanmalıyım. Çünkü düzeltmem gereken hayat sayısı giderek artıyor. Bunun önüne geçmeliyim. Daha fazlasını kaldıracak güce sahip değilim.

"Abi biliyorum kafan çok dolu. Belki söylediklerimi çok saçma bulacaksın. Ama bence bizim mısra ile konuşmamız lazım. Eminim her şeyi hatırladıysa, bize vereceği bazı ipuçları gerçeğe gitmemizi kolaylaştıracak" Burak'ın haklı olduğunu bilmek için de bir yerlerini daha da korkutuyor. Onunla nasıl konuşacaktım ki?

" Bu söyledğine sen inanıyor musun? Sence mısra bana bırak bir yanıt vermeyi, yüzüme bile bakacak mı?"

" O halde yanıtları biz değil utku veya kayra alsın"

Ben Burak'ın söylediklerini düşünmek ve tabii ki biraz bile ondan bilgi alabilmek için kayra'yı aramaya karar verdim. Ceketimin iç cebinden çıkarttığım telefonla hemen kayra'nın numarasını tuşladım.

Kısa çalışın ardından Kayra'nın sesini duydum " gerekli olmadıkça beni aramandan nefret ediyorum"

" peki sana bu aramanın gerekli olmadığını düşündüren ne?" İstemsizce alaycı çıkmıştı sesim.

" Çünkü vicdanın seni o kadar çok sıkıştırıyor ki bulabileceğin en ufak şeyde koşarak buraya gelirdin. Burada olmadığına göre, eminim ki boş yapmak için arıyorsun "

Verdiği yanıt dişlerimi gıcırdatmama sebep oldu. Vicdanım bu kadar mı gösteriyordu kendini etrafındakilere? bu beni rahatsız etti. sanki rahatsız etmeyecek çok az şey yaşamışım gibi "Zırvalamayı kes. Mısra nasıl?"

Soru kendime engel olamadan hızlıca çıkmıştı ağzımdan. Yanıt ise beklediğim cinstendi" ne yani şimdi onu düşünüyor muş gibi mi yapacaksın!"

" Bir kez olsun beni anlamaya çalış ve bu şekilde konuşmayı en azından bu olayı çözünceye kadar bırak"

Kayra'nın yanıtı gecikmedi" Seni anlamak mı? Bence seni anlamak için önce insan olmayı bırakmak gerekiyor bulut. Yoksa cani mi demeliyim?"

" Bu şekilde davrandığında eline ne geçiyor? Gerçeklere ulaşmamızı güçleştirmekten başka hiçbir şey geçmiyor. Bırak artık bu davranışları. Yeterince kendimle uğraşıyorum ben zaten. Şimdi soruma yanıt ver, mısra nasıl!"

Derin bir iç çekişten sonra usulca fısıldadı "onu hiç böyle görmemiştim. Sanki, sanki yine komada gibi. Sadece duvara bakıyor, konuşmuyor, yemiyor içmiyor. Annemin ağzına zorla verdiği birkaç lokmadan başka ağzına bir şey aldığı yok. Bazen de ağlıyor tabi. Sence de normal değil mi? Yoksa sen daha fazlasını mı isterdin? Mesela hiç yememesini ya da hep ağlamasını"

Verdiği her yanıt bir balyoz etkisi yarattı bende. Aslında tahmin ettiğim şeylerdi ama duymak neden bu kadar ağır geldi ki? Bu benim eserimdi. Bunu bilmek o an kalp krizi geçirtecek kadar kalbimi ağrıttı.

Kalbim mi?

Kalbimin söz konusu olacağını hiç düşünmezdim. Onun yıllar önce durduğunu ve bir daha böyle atmayacağını düşünüyordum. Kalbim atmak bir yana bir çırpıntı içersinde, neyin çırpıntısı ki bu ?

" onu görmem lazım..."

Ağzımdan çıkan cümle benim bile irkilmeme sebep oldu. Görmek isteyen ben miydim yoksa kalbim mi? Yanıtı en az düşüncesi kadar korkunçtu....

*

*

Yeni bölümde görüşmek dileğiyle..

Yorumlarınızı bekliyorum.

Sevgiyle kalın 🌸

Zehirli ÖmürHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin