Παράνομη αθωότητα

Κεφάλαιο 14 «Το καταραμένο κάτι»

Φτάνουν εξήντα δευτερόλεπτα για να αγαπήσεις από την αρχή και άλλα εξήντα για να δώσεις ένα τέλος; Δυο άνθρωποι που κάποτε θα έδιναν την ζωή τους για χάρη της βρίσκονταν στο ίδιο δωμάτιο και εκείνη ήταν διχασμένη ανάμεσα στο παρελθόν και στα μέλλον, αλλά λένε ότι πρέπει να κοιτάξεις το παρελθόν σου για να δεις μπροστά, μα αν κοιτούσε ήξερε πως δεν θα υπήρχε επιστροφή γιατί και οι δυο βρίσκονταν σε απόσταση βολής και το μόνο που τους χώριζε ήταν......μια τελευταία σφαίρα.

-Μπαμπά;! Όχι, όχι δεν μπορεί! Ξυπνά Ελένα, ξυπνά! Ονειρεύεσαι, θα κλείσεις τα μάτια σου και θα περάσει, είναι απλά μια ψευδαίσθηση, θα φύγει.

Η Ελένα άρχισε να τσιμπάει με μανία το δέρμα της και ύστερα κοίταξε τον Ryan που είχε αρχίσει να δακρύζει μπροστά στο θέαμα της....

-Ελένα ο πατέρας σου είναι.....

-Σε παρακαλώ μην το λες αυτό τώρα! Έλα εδώ και ξυπνά με δεν θέλω να βλέπω άλλο αυτήν την εικόνα, δεν αντέχω, ΕΛΑ! τελείωνε......

-Ελένα δεν μπορώ να σε ξυπνήσω........δεν είσαι σε όνειρο.....

Ο πατέρας της Ελένας την πλησίασε αργά και ύστερα ακούμπησε το χέρι του απαλά στο μάγουλο της σκουπίζοντας τα δάκρυα της...

-Εγώ είμαι κοριτσάκι μου........εγώ είμαι.....

Η Ελένα τραβάει το πρόσωπο της απότομα και τον κοιτάει νευριασμένη:

-ΟΧΙ! Ο πατέρας μου πέθανε μέσα στα χέρια μου! Τον είδα! Είδα τα αίματα! Ακόμα θυμάμαι τα ουρλιαχτά μου! Ακόμα θυμάμαι το νεκρό σώμα του άντρα που τον σκότωσε! Πως μπορείς να έρχεσαι να μου λες ότι όλα όσα έζησα ήταν ένα αναθεματισμένο ψέμα! Με ποιο δικαίωμα!

-Δεν ήσουν πάντα εκεί Ελένα , όταν με πήγαν στο χειρουργείο και σου είπαν ότι είμαι νεκρός, είχα πεθάνει μόνο στα χαρτιά, στην πραγματικότητα με έφεραν εδώ και με κρατούσαν σε αυτό το μέρος αιχμάλωτο μέχρι αυτήν την μέρα....

-Ακριβώς!

Και ένας ξανθός άντρας, με καφέ μάτια, μια ουλή στο πρόσωπο και ντυμένος στα μαύρα εμφανίζεται μπρος τα τους...

-Ποιος στο διάολο είσαι εσύ;

-Νομίζω είσαι αρκετά έξυπνη για να το καταλαβαίνεις.....

-Οι άνδρες της νύχτας.

-Ακριβώς! Και θα έπρεπε μαζί με μένα να κοιτάς και τον πατέρα σου.

-ΤΙ;! Ο πατέρας μου ποτέ......

-Ο πατέρας σου δούλευε για μας καλή μου.....ήθελε να στο πει αλλά είχαμε αποφασίσει ότι δεν ήταν ακόμα η ώρα, έπρεπε να γίνεις γυναίκα πρώτα, έπρεπε να σκοτώσεις για να δούμε ότι κάνεις για αυτή την δουλειά, αυτό πίστευε και ο Ορφέας...