Παράνομη αθωότητα

Κεφάλαιο 18 «Η πρώτη φορά»

3 μέρες μετά

-Κοιτάω αυτούς τους τέσσερις άσπρους τοίχους τόσες μέρες Ryan, τι σου είπαν οι γιατροί;

-Έχεις ξεπεράσει τον κίνδυνο Ελένα, οι πληγές σου έχουν επουλωθεί, θα μας δώσουν αύριο εξιτήριο.

-Γιατί το αύριο ακούγεται σαν μια αιωνιότητα;

Αναστενάζει και ξαναγυρίζει το βλέμμα της προς το ταβάνι προσπαθώντας να δείξει την αγανάκτηση της.

-Οι στιγμές που είχες κλειστά τα μάτια σου φαινόντουσαν να μην είχαν τέλος, ξέρεις πόσο τρόμαξα ότι ίσως και να μην τα άνοιγες ξανά, όσο περνούσαν οι μέρες τόσο έπρεπε να το κάνω να ωριμάζει μέσα μου.

-Βρίσκομαι εδώ τώρα όμως, βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί σου και σου μιλάω, μην φοβάσαι πια, δεν θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα.

Και γελώντας κοιτάει ξανά το πρόσωπο του, κάνοντας την σοβαρότητα να φύγει από το βλέμμα του.

-Ξέρεις λένε όταν φτάσεις κοντά στο θάνατο, βλέπεις όλη την ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Εσύ...όσο κοιμόσουν.....θέλω να πω, είδες στιγμές από την ζωή σου;

Η Ελένα κατεβάζει το κεφάλι της, φυσάει μια τούφα από τα μαλλιά της που είχε πέσει μπροστά στα μάτια της και παίρνοντας μια γκριμάτσα που δήλωνε άρνηση του απαντάει:

-........Όχι, τίποτα, απλά σκοτάδι.

-Για ένα λεπτό ένιωσα ότι παραιτήθηκες, νόμιζα ότι απλά είχες αφήσει τον εαυτό σου να πνιγεί μέσα σε εκείνα τα νερά.

-Το σκέφτηκα για μια στιγμή....πίστευα ότι όλα είχαν χαθεί, από εκεί που πήγα να σε φιλήσω ξαφνικά βρέθηκα να προσπαθώ να ξεκολλήσω τα χέρια ενός άνδρα από τον λαιμό μου. Όλοι αυτοί οι άντρες έχουν ΤΟΣΟ κρύα καρδιά. Απορώ πως αισθάνονται.

-Κάποτε είχα και εγώ κρύα καρδιά. Όλα αυτά τα μυστικά, όλα τα ψέμματα την κρατούσαν παγωμένη για καιρό.

-Και μετά τι έγινε;

-Ήρθες εσυ, αυτό έγινε; Αυτό έφτασε για να αλλάξω ξανά άλλη μου την κοσμοθεωρία.

-Προσπαθούμε να χτίσουμε μια σχέση εμείς οι δυο αλλά μοιάζει σαν να το κάνουμε με τραπουλόχαρτα και εκείνοι έρχονται πάντα και την γκρεμίζουν.

Ο Ryan σηκώνεται, πάει κοντά της, σκύβει στο πρόσωπο της και την φιλάει στο στόμα.

-Όχι αυτή την φορά.