Παράνομη αθωότητα

Κεφάλαιο 29 «Θηρίο»

-Όλοι το ξέρουν Ελένα, όλοι ξέρουν τα ματωμένα αμαρτήματα που διέπραξες και όσοι δεν το κάνουν θα το μάθουν σύντομα.

-Μην προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από τις δικές μου πράξεις Michael, δεν πρόκειται να καταφέρεις να με κάνεις να νιώσω άσχημα, ότι έκανα το έκανα για να μπορέσω να ζήσω, εσύ το έκανες απλά για να ικανοποιήσεις τις διεστραμμένες σκέψεις σου.

-Και αυτό σε δικαιολογεί;

-Δεν ζήτησα συγχώρεση, ούτε ψάχνω να βρω δικαιολογίες, δεν μπορώ να πάρω πίσω τίποτα από όσα έκανα και δεν θέλω, έμαθα να ζω μια ζωή γεμάτη ρίσκα και αν αυτό στο τέλος θα μου βγει σε καλό.....θα το δω κλείνοντας τα μάτια μου και κρατώντας σφικτά αυτόν που αγαπώ.

-Αυτός που είναι δεμένος στην καρέκλα είναι αυτος που είσαι ΤΟΣΟ ερωτευμένη μαζί του; Δεν θυμάσαι όσα σου έχει προξενήσει, ότι σε πρόδωσε;!

-Τα πάντα θυμάμαι και πιο πολύ αυτόν, τον θυμάμαι όταν αναπνέω γιατί έγινε αναπνοή μου, ίσως στην αρχή το μισούσα όταν με αγαπούσε και αυτός γιατί δεν ήξερε να αγαπάει σωστά αλλά δεν μπορούσα να πω το «σε μισώ» η λέξη έκαιγε την φωνή μου, το κορμί μου.

-Είσαι δέσμια αυτού του ανθρώπου, δεν το βλέπεις;! Σε κάνει ότι θέλει!

-Αυτός με ερωτεύθηκε όταν ο έρωτας για αυτόν ήταν επικίνδυνος, θανάσιμος, πήγε κόντρα στα πάντα για να με προστατεύσει, ήταν δίπλα μου όταν οι πληγές μου ήταν ακόμα ανοιχτές, όταν έτρεχαν τα αίματα στο κορμί μου, μέχρι και στον θάνατο τον είδα! Γύρισα πίσω για έναν και μόνο λόγο, για αυτόν τον καταραμένο έρωτα που κατηγορείται όλοι ότι θα είναι η καταστροφή μας! Δεν είδα όμως άσπρο στις μέρες που ήμουν μακριά του παρά μόνο τις πιο σκοτεινές μέρες της ζωής μου.

-Κοίταξε πως είσαι! Σαν ένα άγριο θηρίο μέσα σε αυτό το κλουβί που ψάχνει απεγνωσμένα τον έρωτα για να τον κατασπαράξει.

-Δεν έψαχνα τον έρωτα Michael ....αυτός με βρήκε.

-Θα είναι δύσκολο να τον χάσεις για πάντα τότε, σε λίγο θα επιστρέψω να σου φέρω φαγητό, μέχρι τότε μπορείς να γράψεις, να αναθεωρήσεις και ίσως τότε να καταλάβεις ποιος είναι αυτός που σε αγαπάει πραγματικά.

Φεύγοντας κλειδώνει την πόρτα πίσω του και η Ελένα κάθεται στην παλιά γραφομηχανή γράφοντας μια μικρή φράση,ύστερα κάθεται στο κρεβάτι περιμένοντας τον Ryan να ξυπνήσει.

-Ελένα;

-Ryan! Είσαι καλά;!

-Που βρισκόμαστε;!