Dream big, work hard and surround yourself with good people

Monstertje

De wekker gaat en tikt de tijd van 04:50 s'ochtends aan. Hannah zucht en drukt, zoals gewoonlijk nog één keer op snoozen. Hannah kreunt en wilt ze zich liever nog meerdere keren omdraaien als haar wekker voor de laatste keer gaat om 05:00. Toch slaat Hannah met een ruk het dekbed van zich zelf af. Ze knippert nog enkele keren met haar ogen waarna ze een plons koud water in haar gezicht gooit in de badkamer. Ze werpt een blik door het dakraam. De lucht is helder waardoor de sterren zichtbaar zijn. Het valt Hannah op dat dit één van de vroegste keren is dat ze opstaat en realiseert zich dat ze dit nog jaren vol zal moeten houden. Na zittend op de badrand haar tanden gepoetst te hebben is ze nog steeds niet volledig wakker, maar haar lichte zenuwen beginnen wel in haar buik te bloeien. Deze ochtend start Hannah voor het eerst op haar nieuwe werk. Ze loopt naar haar slaapkamer en kleed zich om. De donkerblauwe broek herkent ze nog van haar opleiding 'Handhaving Toezicht en Veiligheid'. Vastbesloten pakt ze haar koppel erbij en plakt dit als een riem om haar heup heen. Hannah zal zich nog moeten bewijzen om met een volle koppel over straat te lopen en de benodigde strepen op haar epauletten te krijgen. Ook haar polo trekt ze aan waar nog 'Toezicht' op staat, ze hoopt dat dit dan ook snel ''Handhaving' mag gaan zijn als ze beëdigd is. Zodra Hannah beneden is pakt ze haar lunchpakket uit de koelkast en een banaan uit de fruitmand voor onderweg. Voor ze vertrekt pakt ze haar kisten, oftewel, stalen neuzen, om deze aan te trekken. Om 06:30 pakt ze de auto, het gaspedaal trapt ze net even wat dieper in als gewoonlijk vanwege de kisten die Hannah draagt. De radio staat op Slam waarna ze na 6 kilometer haar auto op een rustige Carpool kan parkeren en de reis van een uur vervolgd met het OV. Ze houdt niet echt van onbekende wegen en pakt daarom voor nu het OV.

Op haar werk aangekomen herkent ze al wat bekende gezichten waarmee ze de sollicitatie heeft gehad, onder andere die van Soeff, haar aanvoerder van het team en nog iemand van hogere hand die de leiding heeft over het hele bureau. Om 07:00 start de briefing en komen er meerdere mensen de ruimte ingelopen. Een klein deel zit in Hanna's team en de rest van de mensen is verspreid over andere teams. Hannah heeft meerdere handen geschud, voordat Soeff begint met de briefing waar de hoogstnodige locaties worden benoemd om mee te nemen in de surveillance. De meeste namen is Hannah alweer vergeten, maar niemand heeft zich nog voorgesteld als Jazzley, haar mentor waarmee ze veel mee te maken gaat krijgen de komende maanden. Een aantal minuten later na 07:00 komt er een laatste persoon binnengelopen. De man loopt nonchalant naar voren en neemt plaats schuin tegenover Soeff. De eerste indruk wilde Hannah hem beoordelen als serieus, maar deze man blijkt het tegenovergestelde, serieus in zijn werk, maar heel relaxed met wat woordgrappen naar zijn collega's toe en als kers op de taart is dit Hannah's mentor. Na de briefing stelt hij zich dan ook voor met een echt Amsterdams accent; ''Jij bent Hannah heb ik begrepen, Jazzley, wij gaan vandaag samen even een rondje maken en ik ga jou de komende tijd begeleiden, heb je er zin in?'' Van binnen kan Hannah er zeker om lachen, dit is ze zo niet gewend. Hannah komt namelijk uit een boers dorpje en is zelf vrij naturel, zonder enig accent. Wat zal haar mentor wel niet denken, spannend zo'n nieuwe baan, maar die rooie wangen heeft Hannah toch echt puur van zich zelf. Ze schraapt haar keel. ''Ben benieuwd, heb er zin in'' Jazzley knikt ''Mooi'' Antwoord hij er dan ook achteraan.

Om 08:00 loopt iedereen naar beneden en nemen de meeste nog een sigaret voor de eerste ronde begint. Ook Jazzley, ''Ga je mee?'' Vraagt hij als hij klaar is. Hannah knikt en stapt naast hem in het voertuig. ''Heb je ooit al eens in een elektrische auto gezeten?'' Vraagt hij. Hannah schudt haar hoofd. ''Auto rijden is niet echt mijn ding'' Jazzley kijkt ietwat verbaasd. ''Het is appeltje eitje, echt en zeker in zo'n elektrisch ding, kijk maar'' Voor Hannah kan reageren wordt het gaspedaal flink ingetrapt. Binnen no time tikt het voertuig de 80 aan binnen de bebouwde kom als ze van de werf vertrokken zijn. Van schrikt slaat Hannah haar handen om haar buik heen. ''Sjeetje wat gaat dat hard!'' Jazzley lacht, ''niet normaal hé', maar Hannah kreeg eerder het gevoel dat hij om haar moest lachen, zoals ze naar voren werd gebracht door de kracht van het voertuig, zal er best leuk uit hebben gezien, voor hem dan. Gelukkig is Hannah wel zo iemand die daar zeker om kan lachen. ''Woon je eigenlijk in de buurt?'' Hannah schudt haar hoofd terwijl ze de buitenwereld observeert. Wat een hoop culturen, de één draagt een jurk en de ander een hoed, maar ook genoeg Hollandse, alleen vermoedelijk ook met zo'n plat accent als Jazzley. ''Kortenhoef, maar dat ken je vast niet'' Jazzley schudt zijn hoofd, ''nee, waar ligt dat? Is vast geen stad'' Hannah glimlacht. ''Verre van, ligt naast S'-graveland'' ''S'-graveland,'' Herhaalt Jazzley ''Wat een naam, maar ben je een beetje bekend hier in Amsterdam?'' Hannah antwoordt niet, maar roept wel wat anders. ''Stop! Zebrapad'' Jazzley reageert bijzonder snel waarna hij Hannah een tel aankijkt. ''Snelle reactie wel'' Glimlacht ze. ''Hm-hm'' Antwoord hij met een grijns. ''Leer jij ook nog wel, maar je was al vrij scherp. ''Sta ik zelf ook van te kijken. Heb hier in Zuid nog nooit een stap gezet en nu zit ik in dit racemonster'' Jazzley schiet in de lach. ''Wacht maar. Over een paar weken rij jij met die grote wagen van de werf weg'' ''moet er niet aan denken!'' Benadrukt Hannah het laatste woord.

4 weken later.

Jazzley heeft Hannah lang gespaard, maar nu hij ziet dat ze in die elektrische auto's zo wegrijdt mag ze het zonder waarschuwing vooraf, zoals Hannah zelf aangaf, omdat het anders sowieso fout zou gaan, uitproberen in de grote prikwagen, die voor het afval gebruikt wordt. Hannah is al met vele verschillende collega's op stap geweest en dit keer mag ze met Kenzo mee, beide wilden ze al graag met elkaar samenwerken. Hanna's zelfvertrouwen groeit met de dag wat iedereen ziet en stil was ze al niet vanaf het begin, dus Kenzo kan ze hopelijk ook aan. ''Monstertje, ben je er klaar voor?'' Heeft Kenzo, Hannah allang een bijnaam gegeven. ''Niet echt, maar we gaan het doen'' ''je gaat het rocken'' Antwoord Kenzo met een brede glimlach. Hannah glimlacht terug, maar wanneer ze het voertuig in beweging brengt, voelt ze zich zo groot. In het begin is het onwennig en Kenzo heeft haar gelijk het kleinste gat van de deur laten zien. ''Hier pas ik in, maar niet meer uit hoor!'' Riep Hannah dan ook. Kenzo bleef rustig en begeleidde de jonge Hannah van 21 door naar buiten te kijken en met gebaren welke kant ze moest opsturen. Na wat steken is het uiteindelijk toch gelukt. Burgers aan de kant keken vol bewondering op. ''Knap hoor!'' Werd er gezegd en Kenzo houdt zijn hand op. ''You did it!'' ''Yes! We did it!'' Geeft Hannah een high-five. Op het bureau loopt Hannah Jazzley tegen het lijf. ''Zo, in de prik gereden?'' ''hm-hm'' Antwoord ze met een tand bijtend op haar onderlip. ''Zie je wel, jij kan dat gewoon en nog zeggen dat je niet kan inparkeren, ik heb die blauwe auto gezien van je en die staat ook gewoon in dat kleine gaatje'' Hannah neemt plaats achter haar bureau en logt in. ''Iemand vertelde mij dat ik vanzelf de auto zou gaan gebruiken'' Glimlacht ze. Jazzley glimlacht terug, ''doe je goed'' merkt hij op met een knipoog