BLACK ▼ JenKai

▼Siyah Paket▼

Elimdeki siyah paketle birlikte spor bilimleri fakültesine doğru ilerliyordum. Kaçacak bir şey yaptığımı düşünmüyordum. Oraya tek gitme amacım ceketini iade etmekti. Kesinlikle başka bir amacım yoktu. Ancak neden nefes alırken ciğerlerimin acı çektiğini anlayamıyordum.

Fakülteye geldiğimde bir süre Jongin'in çıkmasını bekledim. Birkaç dakika sonra içeriden çıkan yüzme arkadaşlarını fark etmiştim. Gülerek birbirleriyle konuşuyorlardı ve kaldırımda ilerliyorlardı. Ancak aralarında Jongin'i görememiştim. Hızla ayağa kalkarak yanlarına koştum.

"Afedersiniz!"

Yanlarına geldiğimde hepsinin dönüp bana bakmasıyla yutkunmuştum. Hepsinin de uzun boyları ve geniş omuzları vardı bu yüzden yanlarında kendimi kısa hissetmiştim.

"Sen... Kai'nin sürekli bahsettiği kız."

Aralarından biri gülerek az önce benimle konuşan gencin omuzuna vurdu.

"Ya... nasıl unutursun? Son zamanlar o kadar çok ondan bahsediyor ki."

Kendimi yabancı bir ortamda gibi hissetmiştim. Tam olarak kimden bahsediyorlardı?

"Şey... Ben mi?"

"Buradaki tek kız sensin. Normal olarak..."

Güldüğünde başımı eğdim ve ben de zoraki bir şekilde güldüm. Hiçbirinin adını bilmiyordum ve onları ilk defa görüyordum. Ama onlar beni çoktandır tanıyormuş gibi davranıyorlardı.

"Sen Kim Jennie'sin değil mi? Ben Lay. Tanıştığıma memnun oldum."

Tam birine odaklanırken içlerinden birinin omuzuma dokunmasıyla sıçramıştım. Kendimi çok garip hissetmiştim. Kısa bir süre söyleyeceğim şeyi bile unutmuştum.

"Ya! Rahat bırakın kızı..."

Yanılıyordum. İçlerinden tanıdığım biri vardı. Omuzuma dokunan kişinin adı Sehun olmalıydı. O gün Jongin'in yanındaydı.

"Neden buradasın? Moda tasarımı okuyorsun diye biliyordum."

İnanamıyordum. Sadece adımı değil bölümümü bile öğrenmişlerdi.

"Nereden biliyorsun? Daha önce söylediğimi hatırlamıyorum."

Kısa bir süre afalladı ve yanındaki gençlere döndü.

"Siz gidin ben geliyorum."

Vedalaşarak uzaklaşmışlardı. Beni tanıyor olmaları garip gelmişti. Özellikle de beni 'Kai'nin sürekli bahsettiği kız' olarak tanımlamaları kafamı karıştırmıştı.

"Olanlardan haberin yok sanırım."

"Ne oldu ki?"

Gülümsedi ve yürümeye başladı. Ben de çekingen bir tavırla yanında ilerledim.

"Sehun.. Jongin'i gördün mü? Ona vermem gereken bir şey vardı."

"Ah.. o bugün yüzme antrenmanına katılmadı. Aptal herif her yeri morluk içinde."

"Ne?"

Doğru, birkaç gün içinde bir grup adam onu tekmelemişlerdi. Yüzücü biri nasıl bu kadar dikkatsiz olabiliyordu anlam veremiyordum.

"Sanırım yine dayak yemiş."

O an Sehun'a karşı bilmiyormuş gibi davranmak en iyi yol gibi görünüyordu.

"Ah.. öyle mi?"

Boş yere buraya kadar gelmiştim. Elimdeki paketi avuçlarım arasında sıkarken Sehun'a doğru baktım.