La Vidente : Iris Madrigal

Prologue

P R O L O G U E

W-why is this happening?

Bakit kami narito? Bakit nangyayari ang lahat ng mga ito? Paano humantong sa ganito ang lahat?

W-we just want to have a normal life.

Napatingin ako sa mga paa ko at napaatras. Pool of blood. I can't see the color but I know it was blood from those who sacrifices themselves for me.

I looked at the bodies of my comrades who's just black and white in my sight. Nagkalat ang mga walang buhay nilang katawan sa damuhan na puno ng dugo at humahalo sa mga patak ng ulan. I can't help myself but to sit with trembling knees.

Death...

Napakarami nilang patay na. Ang mga kasama ko simula pa no'ng una. Ang mga kauri ko. Ang mga taong may abilidad at gusto lang ng normal na buhay.

Kasabay ng kidlat ay ang napakalakas kong sigaw. Lalong lumakas ang ulan at umihip ang napakalakas na hangin. Tila nagdadalamhati sa kamatayan ng mga kasamahan ko at ng mga mula sa organisasyon.

The sound of gun shots was everywhere. The screams of those who's trying to survive this chaos kept ringing in my ear.

Lalo pang nagkakagulo at mas lalo pang dumarami ang mga taong bumabagsak nang walang buhay.

With shaking knees, I stood up from the grass with pool of blood. Kahit napapapikit ako sa tuwing naririnig ang walang katapusang mga tunog ng baril, sinubukan kong tumayo nang tuwid.

No. This is not the time to cry and to regret everything. We're here for one thing. To destroy that organization and to seek for our freedom. I still have them. I still have my friends.

With all my strenght, I ran. Habang tumatakbo'y inililibot ko ang paningin sa paligid, pilit na hinahanap ang mga kasamahan ko.

Kahit na mahirap para sa akin ang iwan ang mga kasamahang namamatay upang makaalis ako, sinubukan kong tanggapin.

"Tumakbo ka na, Iris!" rinig kong wika ng isa sa mga kasamahan ko. He's trying to stop the goons that's trying to catch me.

They're dying because of me. That's why I need to get back to my friends and destroy this chaos!

Napalunok ako at tumango-tango saka nagpatuloy sa pagtakbo habang isinisigaw ang mga pangalan ng mga kaibigan.

"Iris! No! Huwag!"

Habang tumatakbo ay napatigil ako nang marinig ang boses niya. It was the voice who betrayed us. Naikuyom ko ang mga kamao ko. Hindi ko kailangang magpalinlang na naman sa kanya.

"Makinig ka sa kanya."

Agad akong napapikit at napatakip sa tainga nang marinig ang boses niya. Shuta! That mysterious voice again!

"Shut up!" wika ko. Pilit na pinapatahimik ang mga bulong niya.

Napalunok ako at napailing. I was about to take a step again to run when I heard a loud gun shot. And before I could knew, my scream escaped from my mouth.

Napaupo ako at nasapo ang braso gamit ang nangingig na kamay. It was hit by a gun. A very small gun but the pain was ten times greater than the normal ones.

Napatingin ako sa braso ko. A liquid started to flow from my wound. Even though I can't see the color and I can only see it as black and white, I know it's blood. Humahalo ruon ang mga patak ng ulan. Hindi ako halos makatayo sa sakit at napapadaing ako sa tuwing pilit kong ginagalaw iyon.

"Iris~ Iris~"

Natigilan ako nang marinig ang boses na iyon. I formed my hand into fist before looking at the man infront of me whom I very much despise.

Dominar.

Dominar looked down to me with a naughty smile which irritated me. "Alam kong masakit na ang mga pinagdaanan mo," wika niya at itinutok ang maliit na baril sa akin. "That's what happened when you don't listen to the persons whom you've thought betrayed you."

"Shut up!" wika ko at akmang tatayo nang sipain niya ako sa sikmura. Napadaing ako kasabay nang pagkakaupo kong muli."S-shutaka! You disgusting old man!"

"You've done well, Iris. Ilang beses ka nang nagbibigay ng sakit ng ulo sa akin, pero pinili kong hindi ka patayin. Alam mo ba kung bakit?"

I gritted my teeth while looking deadly to the disgusting man infront of me. "Because you know I --"

He cut me off. "No. Not because of that. Do you want to know what it really was?"

"I don't want to hear your reasons. Wala akong pake sa kung ano man ang nasa isip ng nakakadiring matandang katulad mo!''

He laughed. "What a disrespect. Hindi ka ba tinuruan ng mga magulang mo kung paano makipag-usap nang may respeto sa nakatatanda sa 'yo? Anyways, I still want you to know the reason." He smirked before leaning to me. Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko na agad kong iniwas.

"I let you live," bulong niya. ". . . because you are the La Vidente."

Naramdaman ko ang haplos niya sa pisngi ko na agad na nagpatayo ng balahibo ko. "And because you are the start of everything, Iris Madrigal."

-SenseiDean-

Hey guyss! Just want to share this little achievement of mine! We won third place! Yay!