Love comes with pain and a lot more. For Rosette, loving someone would mean giving everything that she's got. She loves too much that she sometimes drags herself onto a mess, absentmindedly losing herself in the process just to have the man that her...
"All my life I've been making countless mistakes. But at this point, I want to commit a mistake that's worth the pain, worth the sacrifice. So, I fought for us even if it's the worst mistake I've ever done."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
- KATOTOHANAN -
NAPATITIG SI ROSE sa sariling repleksyon sa salamin. Suot ang isang beige body hugging dress ay pinagmasdan niya ang kurba ng sariling katawan. Kulay itim na ang kanyang buhok at hindi iyon napigilang hindi punahin ng iba pa niyang mga kakilala. Namangha ang iba dahil sa pag-iiba niya ng kulay ng buhok. Mas nagmukha raw siyang inosente... demure kung sabihin ng iba.
Ngunit habang pinagmamasdan niya ang sarili sa ay nakikita niya ang mapagtaksil na si Rose. Ang traydor at mapanloko na bersyon ng kanyang pagkatao.
Hindi mawala-wala ang bigat sa kanyang dibdib. Lalo na noong nalaman niya na engaged na si Mico at Leira at pagpaplanuhan na ang kasal ng dalawa sa lalong madaling panahon. Paano na siya? Ang buong akala niya ay ipaglalaban siya ni Mico. Pero siguro ay masyadong imposible ang gusto nilang mangyari.
Siguro ay mas tamang tapusin na lang nila ang kung ano'ng meron sa kanila. Mananatili silang tahimik, ngunit wawakasan na ang pagtataksil na ginagawa.
Ngunit ayaw ni Rose na maunang sumuko. Kung susuko man siya, iyon ay dahil sinabi ni Mico. Dahil ayaw niyang magsisisi sa bandang huli.
Ayaw niyang habambuhay na isipin kung ano na lang ang nangyari kung ipinagpatuloy niyang lumaban. Iyong hindi siya ang unang bumitiw at sumuko, baka maaaring maisalba pa ang mga bagay. Iyon na lang ang pinanghahawakan niya.
Kung mahal siya Mico at ipinaglalaban pa siya nito, iyon rin ang kanyang gagawin.
Hihingi siya ng tawad kay Leira kung ano man kahahantungan ng sitwasyon niya ngayon. Bahala na kung ano'ng susunod na mangyayari.
Naalala niya ang sinabi nito nang mapuna rin nito ang bagong kulay ng kanyang buhok nang minsan siya nitong dalawin sa apartment nila.
"You certainly look so innocent, Rose. Sobrang tagal na rin nang makita ko ang ganyan mong ayos." And she smiled at her as she nodded her head.
Nagpasalamat siya rito ngunit itinatago na lamang ang guilt na nararamdaman. Panay ang pagbaba niya ng tingin at minsan niya lang salubungin ang mga mata nito dahil naiilang siya.
Ang sinabi niya noon kay Leira ay bibili siya ng gamot para sa ubo, at tumango ito at agad na lumabas ng sasakyan. Naiwan silang dalawa ni Mico sa loob pero hindi niya nagawang makipag-usap rito. Nahihiya siya, nandidiri sa sarili.
"Bakit ka nagkasakit? Hindi mo ba inaalagaan ang sarili mo?" Panay ang tanong ni Mico ngunit tipid lang siyang ngingiti. Natatakot na kahit makipag-usapan man lang siya kay Mico ay matunugan ni Leira ang namamagitan sa kanila.
Sobrang hirap ng ganoong sitwasyon.
Kailan ba matatapos ang katangahan niyang ito? Kailangan pa ba magiging maayos ang lahat?
