Meyus ile Berceste

9. Bölüm: Kıyametin Sesi

Göz kırparak sözlerimi bitirdiğimde son noktayı koymanın verdiği rahatlığı hissederken içimdeki ihanetten geriye kalan küllerin onun gözlerinin içerisinde uçuşmasını izliyordum. Her bir kelime dilimden dökülürken yüreğimde kibrit çakıldı ve içimdeki yangına rağmen gülümseyerek ona baktım, daha fazla acımı görmesine tahammülüm yoktu. Ona bunu vermeyecektim, beni yıkabilecek kadar önemli biri olduğunu ona hissettirmeyecektim. Değmiyordu, sözün özü buydu.

" Ne bahanesi sunuyorsun bana sen, söylediklerinin farkında mısın Sahra? " Öfkelendi, bir hışımla üzerime eğildiğinde gözlerinde şimşekler çakıyordu. " Bütün köy el ele verip beni çıldırtmak mı istiyorsunuz siz?! " Nefesi yüzüme sertçe çarptığında bağırışıyla kulaklarım çınladı. Çakmak çakmaktı gözleri, her an kontrolünü kaybedebilir ve karşısındakini aleve verebilir türdendi.

" İlk kaçamağında yakalandığın için mi bu kadar çıldırıyorsun? " Korkuyla geri adım atmadım, kışkırtırcasına daha da üzerine gittim. " İkimizi de idare etmeyi mi planlanlıyordun?! " Elimle göğsünden ittirdiğimde sözlerimle gözlerinde kırgınlıklar belirdi, bir nezbe de olsa üzülebildi.

" Ben kendimi sana hiç anlatamamışım ki! " Omuzları düştü, geriye çektiği bedenini yataktan uzaklaştırdığında ilerleyip duvara yaslandı, sindiği köşede beni izliyordu. " İnanmış olduğun şey beni o kadar kırdı ki Sahra, inan ben senden daha fazla aldatılmış gibi hissediyorum. "

Benim aksime o daha duygusal davrandı, kıvranırcasına dile getirdiğinde hissettiklerini beni suçlu hissettirebilmiş olmasına şaşkınlıkla bakakalmıştım, konu nereden bana dönebilmişti kaçırmıştım.

" Bana güvenmeyeceksen neden sarıldın, neden aynı yastığa baş koydun Sahra? " Buğulandı gözleri ve kirpiklerine yaşlar doldu, uzandığım yerde gittikçe küçülürken tamamiyle suçlu kılınmış ve kötü hissettirilmiş vaziyette kalakalmıştım.

" Güvendiğim için bu kadar kırıldım, bu kadar hayıflandım anlamıyor musun? " Dizlerimin üzerinde doğruldum, karşılıklı uzak kalan bedenlerimizin arasındaki çekim yükseldikçe koruma iç güdüsüyle sesim daha da yükseliyordu. " Defalarca kendimi kandırmak istedim, senden bir renk beklerken sen her şeyi daha da siyaha buladın Kenan! "

" Hala daha kendini kandırmaktan bahsediyorsun! " Elleri iki yanında sallandı, başını yukarı kaldırıp derince soluduğunda sakinliğini korumak ve duygularını yatıştırmak isteyen görüntüsü vardı. " Kanmaktan önce inanmamayı tercih etmeni beklerdim senden, eşin olarak sana ihanet etmeyeceğimi bilmeni isterdim! "

" Her şey kanıtlarıyla gözlerimin önündeyken nasıl aksine inanabilirdim?! Fotoğraflarda sözde avukatın olan kadını yanında görmüşken gördüklerimi nasıl kendime inkar edebilirdim? " Yataktan inip adım adım ona yaklaştım, karşısında güçlü durmak ve yaptığıyla yıkılmadığımı göstermek için çaba sarfederken her bir kelimede azar azar yitiyor ve titriyordu sesim ve bu beni ne kadar yaralayabildiğini onun gözünde anlaşılır kılıyordu.

" Edebilirdin! " diye çıkıştı isyanla, hala daha karşı çıkabiliyor olması omuzlarımı düşürürken nefes nefese kalmış ve hiddetle soluk alıyordu. Tek bir kelimeyle olayı basite indirgeyebilmesi onun için ne kadar da kolaydı, zihniyet zihniyet diye deliren adamın zihniyetinden kuşkulanıyordum artık!

" Edemezdim! Gecenin bir yarısı habersizce çekip giden, nereye gittiğinden bir haber kaldığım, sekiz gün yolunu gözlediğim adamın kendisinden önce aldattığının haberi gelmesi ne demek bilemezsin! " Parmağım göğsünü delip geçmek istercesine onu baskılarken, boğazımı yırtıp geçen cümleler veryansın etti. Bir kez daha açıldım ona, bir yara daha koptu yerinden ve kanadığı yerden ona şahlandı. Karşısında erim erim eriyordu gururum, her bir zerresiyle dile getiriyordum hazmedememezliğimi, zaten illaki gözlerimden anlardı ona toz kondurmak istemediğimi fakat konduramadığım gibi de inanmaya dermanımın kalmadığını da hissetmeliydi. Bir şey yapmalıydı, beni bu düştüğüm çukurdan kurtarmak için bana başka yalanlar sunmalıydı, inanabileceğim açıklamalarda bulunmalıydı.