Καθώς χάζευα στο Ίντερνετ έπεσα πάνω σε ένα παλιό άρθρο και ήθελα να σας το δείξω .... Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο που έχω γράψει μέχρι σήμερα δεν ξέρω αν θα μπορέσετε να το διαβάσετε μέχρι το τέλος αλλά πραγματικά λυπάμαι για την κοινωνία μας
________________________________
Μια νύχτα τον Ιανουάριο του 2015, δύο άντρες έπιασαν τον 20χρονο πρωταθλητή κολύμβησης, Brock Allen Turner, να επιτίθεται σεξουαλικά σε μια 22χρονη κοπέλα. Η ανώτατη ποινή ήταν 14 χρόνια. Την Πέμπτη ανακοινώθηκε πως η ποινή του θα είναι έξι μήνες. Ο δικαστής είπε πως μια μεγαλύτερη ποινή θα είχε σημαντικότατη επιρροή στη ζωή του Turner, μιας που ο ίδιος κάποτε φιλοδοξούσε να ανταγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακολουθεί η δήλωση που διάβασε η ίδια η 23χρονη σήμερα κοπέλα που υπήρξε θύμα του, αφού ενημερώθηκε για την ποινή που του επεβλήθη. Ο Brock ήταν παρών στην ανάγνωση. Δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο Buzzfeed.
Κύριε δικαστά, αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να απευθυνθώ κατά κύριο λόγο άμεσα στον κατηγορούμενο με την ακόλουθη δήλωση.
Δεν με ξέρεις, αλλά έχεις υπάρξει μέσα μου και γι' αυτό είμαστε εδώ σήμερα.
Στις 17 Ιανουαρίου 2015, περνούσα ένα ήσυχο Σαββατόβραδο στο σπίτι. Ο μπαμπάς μου είχε φτιάξει βραδινό και κάθισα στο τραπέζι με την αδερφή μου που μας είχε επισκεφθεί για το Σαββατοκύριακο. Δούλευα όλη μέρα, οπότε πλησίαζε η ώρα που θα έπεφτα για ύπνο. Σχεδίαζα να μείνω σπίτι μόνη μου, να δω τηλεόραση και να διαβάσω, ενώ εκείνη θα πήγαινε σ' ένα πάρτι με τους φίλους της. Τότε σκέφτηκα, εφόσον δε θα είχα άλλο βράδυ να περάσουμε παρέα και αφού το πάρτι ήταν σε απόσταση 10 λεπτών απ' το σπίτι και δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω, θα πήγαινα μαζί της. Θα χόρευα σα χαζή και θα έκανα την μικρότερη αδερφή μου να ντρέπεται. Στο δρόμο, αστειεύτηκα για τα σιδεράκια που θα φορούν τα μικρότερα αγόρια. Η αδερφή μου με πείραζε για τη μπεζ ζακέτα μου, που της θύμιζε βιβλιοθηκάριο. Με αποκαλούσα "μαμά", επειδή ήξερα ότι θα είμαι η μεγαλύτερη εκεί. Έκανα γκριμάτσες, ξεπέρασα τις αναστολές μου και ήπια το λικέρ πάρα πολύ γρήγορα, χωρίς να υπολογίζω ότι οι αντοχές μου έχουν πέσει από τότε που ήμουν στο σχολείο.
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι, είναι να βρίσκομαι σ' έναν διάδρομο πάνω σ' ένα φορείο. Είχα ξεραμένο αίμα και επιδέσμους στο πίσω μέρος των χεριών και τον αγκώνα μου. Σκέφτηκα ότι μάλλον θα είχα πέσει και ήμουν σε κάποιο ιατρείο στην πανεπιστημιούπολη. Ήμουν πολύ ήρεμη και αναρωτιόμουν πού να είναι η αδερφή μου. Ένας απ' το προσωπικό μου εξήγησε ότι είχα δεχτεί επίθεση. Παρέμεινα ήρεμη, αφού ήμουν σίγουρη πως είχε γίνει κάποιο λάθος και μιλούσε σε λάθος άνθρωπο. Δεν ήξερα κανέναν σ' αυτό το πάρτι. Όταν τελικά μου επέτρεψαν να πάω στην τουαλέτα, κατέβασα το νοσοκομειακό παντελόνι που μου είχαν φορέσει και πήγα να κατεβάσω και το εσώρουχό μου, αλλά δεν ένιωσα τίποτα. Θυμάμαι ακόμα το συναίσθημα του να ακουμπάω με τα χέρια μου το δέρμα μου και να μην πιάνω τίποτα. Κοίταξα κάτω και πάλι δεν υπήρχε τίποτα. Το λεπτό κομμάτι υφάσματος, το μόνο πράγμα ανάμεσα στο αιδοίο μου και οτιδήποτε άλλο, έλειπε και τα πάντα μέσα μου είχαν σωπάσει. Ακόμα δε μπορώ να περιγράψω με λέξεις αυτό το συναίσθημα. Προκειμένου να συνεχίσω να αναπνέω,, σκέφτηκα ότι οι αστυνομικοί θα μου το είχαν κόψει με κάποιο ψαλίδι, ίσως για αποδεικτικό στοιχείο.
