Infinitely Yours (Completed)

Chapter N

Chapter N

Xia's POV

Mabagal akong naglalakad na para bang may prosisyon. I hate Jasmine for leaving me. Kami dapat ang may bonding ngayon! Pero it end up me being with Gino and Jasmine being with Karl. San ba sila nagpunta? Did they purposely left us?

"San tayo?" I asked. Kanina pa kasi kami pauli uli dito sa mall. Medyo nangangalay narin ang mga paa ko.

"Sorry. Boring ba ako kasama?" nakasimangot nyang tanong at nagbuntong hininga.

Umiling ako. "I just want to sit, that's all." tipid kong sabi sa kanya. Tumango naman sya at itinuro ang bench malapit samin.

"Wait lang." sabi nya. Ngumiti sya sakin at pinagpag ang upuan bago ako paup-an. I smiled. He's a very nice guy, really. He's caring and true to his words. Whenever I'm with him, I always feel guilty. Alam ko sa sarili ko na hindi ko masusukli ang pagmamahal nya sakin.

I want him to stop. Masasaktan lang sya sakin. Why would he like me anyway? May mga babae pa dyan na mas pa sa akin. May mga babae dyan na kaya syang mahalin kesa sa akin. I don't deserve him. Not at all.

"So tutunganga lang ba tayo dito?" natatawa nyang sabi na medyo ikinagulat ko. Kanina pa kasi akong nakatulala. Actually, wala akong masabi. May dapat ba akong sabihin sa kanya? Sa tuwing may gusto akong itanong o sabihin, kusang umaatras ang dila ko. It's awkward and I don't know why.

"Ano nga palang gusto mo, Janoski o Roshe?" he suddenly asked.

"Para saan?" kunot noo kong tanong sa kanya kahit may sagot na ako sa isip ko. I will always like Roshe more than Janoski. Lalo na yung mint green na may sparkles. It's aborably perfect!

Tumingin sya sakin at ngumiti. "Birthday present." kibit balikat nyang sabi na ikinagulat ko. A pair of shoes for my birthday? That's insane!

"You don't have to." pagtanggi ko sa kanya. Alin man sa binaggit nya ay mahal! Halos lahat ng natatanggap kong regalo simula nung nag dalaga ako ay make up, damit o kaya accessories. Pero ang makatanggap ng sapatos? Never in my whole life.

"But I want to." aniya. "Alam mo bang sa mga importante lang sa buhay ko ako nagbibigay ng ganitong mamahaling bagay?"

I tried faking a smile. Bakit ganun? Wala na talaga akong masabi sa kanya. Yung tipong hindi pa bumubuka ang bibig ko, feeling ko mali agad ang masasabi nito. Na parang lalong ikakagui-guilty lang ng sarili ko. Ganun na ba talaga ako kahalaga sa kanya? I mean, yeah, he's important to me, too. Pero hindi yung sobra na parang special someone. Hindi ba masyadong mabilis yun para sa kanya? Seryoso ba sya sa feelings nya?

I like him, I really do. Pero sana matanggap nya na hanggang like lang at bestfriend lang ang makakaya kong ituring sa kanya kasi may gusto na akong iba. May mahal na akong iba.

Huminga ako ng malalim. Kelangan ko syang tapatin. Ayokong masaktan sya dahil sakin. He really need to stop.

Dahan dahan akong tumingin sa kanya. Lalakasan ko na ang loob ko. Hindi ko 'to ginagawa dahil gusto ko ulit ng away, ginagawa ko 'to kasi ito ang nararapat. He's just wasting time. I want to set things clear and to make him realize that I'm not worth it.

"Gino, pwede magtanong?" sobrang kinakabahan kong sabi. Kulang nalang pagpawisan ako dito, pero kakayanin ko.

Tumango sya at iniharap ang katawan sakin na parang gusto nya talagang makinig. Napalunok ako sa kaba. "Uhh.. don't take this too seriously, okay? Well.. maybe you should because-"