Lies Behind His Eyes

Chapter 40

Napanguso ako. Asar na tinititigan siya. "Chase, naman, eh. Bakit kasi kailangan kasama pa ako?"

He just chuckled. "What's wrong with that?" Marahan niyang pinasadahan nang haplos ang aking pisngi. "We should probably go there now. Baka kanina pa sila naghihintay."

"You know that Dad is there, right? And your Dad, too."

"Uh-huh. What about that?"

Napakagat ako sa labi. "Well... wala naman. I'm just... nervous."

Natatawang napasiksik siya sa leeg ko. "They should be the one getting nervous. Not you, baby. Not you." Agad niyang pinulupot ang kamay sa bewang ko. Mahigpit na yumakap.

It's seven in the morning and here we are inside his car. Kanina pa kami nakahinto rito sa parking lot. Car park of there company.

Kanina pa kami nagkukulitan na isasama niya ako sa board meeting nila. Achilles and his Dad even my own father together with my brother are there. Hindi naman kailangan na nandoon din ako. Siya lang talaga itong may gusto.

Gusto rin katabi ako mamaya sa meeting. Panigurado naman kasi akong wala akong gagawin doon kundi ang maupo lang at titigan siya kaya ayokong sumama.

Mas gusto ko na lang sa opisina niya. Tahimik at iwas sa mata ng iba. Isa pa, naging maugong din kasi ang pangalan naming dalawa sa media noong nakaraan.

We are seen together by some people. Him being the top richest of the rich people in the society, made that a loud noise in some others point of view. Hindi pa man nagtatagal ay inulan na ng media ang labas ng subdivision namin dalawa.

Lahat gustong makakuha ng interview mula sa kanya. Lahat gustong malaman kung ano na ang nagyayaring kaganapan sa buhay ng isang Chase Consunji.

Me being the private person that I am doesn't want the attention they are giving. Iyon tuloy ay siya ang laging kasama ko kapag lumalabas. He's using different cars from then on. Ayaw din niyang umalis ako ng hindi siya kasama.

It's been a week since we got back together. Matapos ang kalokohan niya sa paglalagay sa akin ng handcuffed ay hinatid niya rin ako sa bahay.

Sa bahay ni Dylan.

The next day, I got a call from him. Nagkita sila ni Papa at nag usap. Hindi ko na inusisa kung tungkol saan ang pinag usapan nila.

I honor their privacy.

Noong nakaraan din ay kasama namin siyang mag dinner. Mom invited him. Isang simpleng salu salo lang sa bahay.

It wasn't awkward, actually. Hindi ko alam kung bakit naging magaan ang atmospera noong panahon na 'yon. Siguro dahil... ayos na nga ang lahat.

Ayos na ang lahat sa amin.

Napabalik ako sa wisyo nang marinig na nag ingay ang cellphone niya.

Napa ayos siya ng upo. Kinuha sa bulsa ang cellphone. Ang tingin ay nasa akin pa rin.

His free hand is playing with my right hand. Ang isa'y hawak ang cellphone.

"Dad..."

Napakagat ako sa labi nang marinig na ang Papa niya ang tumawag. Siya nama'y nakangisi lang sa akin.

Napatango siya. "Yeah. I'm still in the parking lot." Napailing siya. Natatawa. "My baby is having her tantrums today."

I glared at him. Mahina kong tinawag ang pangalan niya.