Verbonden

25. Reactie

Ik was zo blij, dat we eindelijk kunnen communiceren dat ik helemaal niet meer aan het voorval met Mika heb gedacht. Toen ik een deel van de squad zag zitten bedacht ik me dat ik het hen ook zou vertellen. Toen bedacht ik me dat ik had gezegd het alleen tegen Vita en James zou zeggen. Ik ging naast Vita zitten en probeerde haar blik te vangen. 'Zullen we vanavond op mijn kamer chillen?' Vraag ik zo gewoon mogelijk. 'Nee kom gezellig naar mijn kamer, James komt ook al.' Ik heb geluk denk ik opgelucht.

Vita's kamer was niet ver van de mijne, maar toch waren die paar meters zenuwslopend. Ik klopte niet maar liep direct naar binnen om Vita lachend te zien liggen met haar hoofd op James schoot. Ze schoot overeind toen ze mij zag. 'Hi! Kom we gaan een spel spelen.' Ze wilde opstaan, maar ik hield haar tegen. 'Er is eigenlijk iets wat ik jullie moet vertellen.' Verbaasd keek ze me aan. We hadden sinds vrijdag niet meer over mijn visioenen gesproken.

'Weet je nog die visioenen?' Vroeg ik terwijl ik op haar bureaustoel ging zitten. 'Ja..?' Zei Vita. 'Ik weet wat het is, eigenlijk weet ik het al een week, maar ik durfde niks te zeggen.' Ik draaide heen en weer op de stoel en Vita keek me verwachtingsvol aan. Ik kon James zijn uitdrukking niet helemaal peilen, verbazing misschien? Ergens dacht ik een licht spoortje van verveling te zien, alsof hij het allemaal al wist. Ik zet het uit mijn hoofd, want dat is onmogelijk.

'Rayan en ik zijn verbonden.' Ik flapte het eruit. 'Iets met magie. Komt er op neer dat we via een soort mindlink kunnen communiceren, elkaars gedachte kunnen lezen en daardoor een soort gesprek kunnen voeren. Die visioenen zijn zijn gedachtes, van Rayan. Ik maakte mee wat hij mee maakte. Die blijven komen, maar we kunnen ons er ook tegen verzetten. Als we willen.' Ik durfde hen niet aan te kijken, alsof ik iets vreselijks heb opgebiecht.

'Magie samen met Rayan.' Was het enige wat Vita zei. Het klonk een beetje verbitterd en ik slikte. Rayan moest Vita zelf maar vertellen waarom hij die bom had laten afgaan. 'Hij valt best mee.' Fluister ik. Ik weet niet eens waarom ik hem verdedig, Vita en James zijn mijn beste vrienden. Ik kijk naar James, nog steeds snap ik zijn gezichtsuitdrukking niet. 'Goed dat je weet wat het is,' zegt hij uiteindelijk. 'Nu hoeven we niet meer de hele bieb uit te kammen.' Ik lach voorzichtig

'Ik vertrouw het gewoon niet.' Zegt Vita uiteindelijk. James en ik hadden geprobeerd de sfeer luchtig te houden, maar Vita was stil gebleven. Ik zucht. 'Ik moet wel, hij is mijn Myandre. Ik zie zijn gedachtes Vita. Hij kan niks voor me achterhouden.'
'Wat is dat?' Vraagt ze. 'De persoon waarmee je verbonden bent.' Ik bijt op een nagel, één van de redenen waarom Laura een stuk mooiere nagels heeft dan ik.

'Terra, magie is gevaarlijk. Iedereen weet wat de Orde met de magiegebruikers hebben gedaan.'
'Het was oorlog.' Zeg ik zwak
'Dat is geen excuus!' Werpt Vita me meteen tegen. 'Mensen zijn bang voor magie, daarom ontkennen we het. Maar waarom zijn leraren verplicht de verhalen te vertellen als het toch allemaal onzin is? De gemuteerde dieren zijn het keiharde bewijs! Je zult van school worden gestuurd als ze ontdekken dat je magie beoefend.' Ze zwijgt even en vervolgens zegt ze: 'Je kan Rayan niet vertrouwen, ook al geloof je dat jullie Myanse of zoiets zijn. Jullie kunnen woordloos met elkaar communiceren, zeg je? Gefeliciteerd. Maar denk even na wat er met je gebeurt als ook maar iemand erachter komt dat jullie magie bezitten. Denk je dat Rayan jouw zal sparen?' Dat laatste fluistert ze.

Ik ben opeens heel geïnteresseerd in mijn nagels, maar ik reageer alsnog.
'Dat heeft iemand al gedaan' zeg ik zachtjes.
'Rayan is al ontdekt, door sommige ouderejaars vermoeden we.'
'Wie?'

Stop!