Verbonden

34. Het bal

Vanavond is het winterbal.
Heel de academie is versiert in witte en blauwe tinten. Ook ik heb voor vanavond een wit kort jurkje uitgekozen. Vandaag speculeert iedereen wie wie heeft gevraagd of zou kunnen vragen. Niet dat dat veel mensen zijn hoor, maar de speculaties zijn natuurlijk altijd leuk. Ik heb gehoord dat Lucas met Yara gaat.

Natuurlijk gaan Vita en James samen, en heeft ook Vanessa ja gezegd tegen Mika. Ik ga, heel verrassend, met niemand. Heel even heb ik overwogen iemand anders te vragen dan Rayan. Hij heeft me gewoon zo erg gekwetst, dat ik vond dat hij het wel verdiende. Maar nu is mijn woede fase voorbij en ben ik alleen maar droevig. Ik huilde bijna nooit voor Anna nieuw, maar nu... Afgelopen week heb ik elke avond gehuild, om Anna, om mezelf, hoe stom ik was en ook om Rayan. Om de vriendschap die kapot is gemaakt. Ook vandaag ben ik er niet helemaal bij. Ik ben zo emotioneel instabiel!

En ik haat het. Ik haat dat ik zo vreselijk veel huil, dat ik zo gebroken ben. En ik zweer dat ik oprecht probeer me wat stabieler te gedragen. Overdag ben zit ik weer in mijn stoere imago. Ik doe leuke dingen met de squad en ik heb zelfs gebeld met een vriendin van mijn vorige school. Rayan probeert me niet meer spreken, dat doet me goed. Eindelijk rust. Ergens, heel diep van binnen vind ik het jammer, maar het zit heel heel diep met een rede.

Ik schop tegen Laura's kamer deur, mijn handen zitten te vol om te kloppen. Ik heb mijn make-up, krultang, diadeem, laarsjes en natuurlijk mijn jurkje mee. Vita is er al, alleen ik moest nog komen. Maarten en James houden niet van make-overs en hadden dus ook geen zin om te komen. Ik weet eigenlijk niet of Maarten überhaupt naar het bal gaat, hij is niet zo'n type. Maar ja, we zien wel.

'Hii, kijk wat Vita aan doet! Ge-wel-dig.' Laura maakt een handgebaar en Vita draait een rondje. Ze heeft een korte donkerblauwe jurk met kante bovenkant zonder mouwen en ze draagt twee enorme gouden ringen in haar oren.
'Yes queen!' Roept Laura en ik klap in mijn handen. Zo soepel mogelijk trek ik mijn witte jurkje aan, maar ik besluit de diadeem weg te laten.

'Laat mij je make-up doen.' Zegt Laura, terwijl ze mijn make-up tas van me afpakt. Ze brengt blauwe met witte oogschaduw aan en vervolgens tekent ze sneeuwvlokken aan de zijkant van mijn oog. Ze heeft ooit een cursus in make-up gedaan en wij houden nogal van overdreven. Liever overdressed dan underdressed! Zelf heeft ze een donkergroene gala jurk aan die smal is bij haar taille, maar wijd uitloopt met een split.

De aula is al bomvol als we naar beneden komen. James en Maarten staan buiten de dansvloer te wachten, maar als James ons - of beter gezegd: Vita ziet straalt hij van top tot teen. Ik en Laura halen Maarten over om meteen te gaan dansen en met ze drieën manoeuvreren we zo goed en zo kwaad mogelijk naar het midden van de dansvloer. Blijkbaar waren we echt laat, want het is behoorlijk druk. We viben mee op de beat als ook Vita en James bij ons komen staan.

Even later zien we Thom onze kant op komen die mee gaat dansen. Al gauw komen ook Mika en Vanessa, maar als Rayan dan ook komt wordt het me teveel. 'Even drinken halen!' Schreeuw ik boven de muziek uit naar Laura die bevestigend knikt en weer door danst. Ik wurm me tussen de mensen door totdat ik eindelijk bij de rand kom. In de hoek is een verhoging, dus als ik daar op sta heb ik meer overzicht.

Ik kijk uit over de menigte en zie mijn vrienden dansen. Even hou ik Rayan's blik vast, maar dan zie ik dat James naar me toe komt lopen.
'Waar is Vita?' Vraag ik verbaast. Hier staan we verder van de box, dus kan ik enigszins normaal praten. 'Wat drinken halen, maar zoals je ziet is er nogal een rij.' Hij wijst me de gemaakte bar aan en er staat inderdaad een rij. Vita draait zich om en zwaait enthousiast naar ons. Als ik terug zwaai zegt James: 'Kom mee, ze hebben nepsneeuw.'

'Nepsneeuw?' Vraag ik verbaasd.
'Ja, dat is toch lachen?' Zegt James en hij trekt me mee naar de dansvloer, waar ze inderdaad nepsneeuw uit de lucht laten vallen. Boven de dansvloer is een open ruimte met een reling om de plek waar ze de mini sneeuwkanonnen hebben geplaats. Vanaf de dansvloer kijk je dus tegen het plafond van de tweede verdieping. Ik laat me door James meenemen als ik opeens een stekende hoofdpijn krijg.

'Terra! Aaah! Dit voelt niet goed.'

Hoor ik Rayan zeggen. Even vergeet ik de ruzie die we hebben, want blijkbaar voelt hij dezelfde pijn als ik.

'Rayan! Nee ik voel het ook. Help, de pijn wordt heviger!'

Ik laat James hand los en grijp met mijn handen naar mijn hoofd. Ik zak door mijn hurken en probeer op mijn ademhaling te letten. De pijn wordt steeds heftiger, alsof iemand van binnenuit mijn schedel kapotslaat. Ik probeer te focussen, maar ik zie zwarte vlekken in mijn gezichtsveld ontstaan. Ik knijp mijn ogen stevig dicht, maar als ik ze weer open doe zijn de vlekken alleen maar groter geworden.

'Rayan'

Ik kan het nog net sturen voordat mijn blikveld helemaal zwart wordt.