Verbonden

30. Verjaardag

De officiële aankondiging van het winterbal was al geen verassing meer, omdat iedereen het een week geleden al wist. Het bal vind plaats op een donderdag, drie weken voor de nieuwe tentamenweek. Mijn vorige tentamenweek ging echt goed trouwens. Ik had gewoon een negen voor technologische ontwikkelingen! Toen ik dat aan Rayan vertelde noemde hij me een week een nerd. We ruziën nog altijd, maar ik begin de plagerijen leuk te vinden. We menen het niet en hij is oprecht grappig. En ja, we hebben gecommuniceerd tijdens onze toetsen, maar hee, het was handig.

De tijd is echt voorbij gevlogen, zo erg, dat ik pas vandaag doorhad welke dag het was. Vandaag was Anna jarig. Ik heb me sterk gehouden tijdens de lessen, mede dankzij de knuffels van Vita, maar nu zit ik alleen op mijn kamer. Zojuist heb ik met mijn ouders gebeld. Ze zagen er precies hetzelfde uit als drie maanden geleden, alleen nu blonken er ook tranen op mijn vaders gezicht. Ik krul me op in de hoek van mijn bed. Een loop op mijn IB laat het mooie gezicht van mijn zus zien.

Ze straalt als ze lacht. Ze heeft een mooie lach, zo één waar je vrolijk van wordt als je er alleen al naar kijkt. Ik moet onwillekeurig glimlachen tussen mijn tranen door.
'Hey, Terra ik dacht dat -' Rayan stopt midden in zijn zin. 'Terra wat -' hij staat bevroren in de deuropening. Ik had hem niet gehoord en ik wil boos zijn dat hij naar zomaar binnen kwam lopen en dat hij me nu zo ziet. Kwetsbaar en gebroken. 'Anna was vandaag jarig.' Zeg ik met een trillende stem, terwijl de tranen over mijn wangen stromen. 'Oh.' Was zijn enige reactie.

Hij doet de deur achter zich en loopt naar mijn bed. 'Ga alsjeblieft weg.' Fluister ik met mijn handen voor mijn gezicht. Maar Rayan reageert niet en gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. Samen zitten we opgekropen aan het einde van mijn bed. We zwijgen, want er zijn geen woorden nodig. Zijn aanwezigheid was al een enorme troost. 'Dankjewel.' Kan ik weer zeggen als ik een beetje ben uitgehuild. 'Geen probleem.' Ik heb hem nog nooit zo teder horen praten.

'Dusss, zin om te trainen?' Oppert hij.
'In deze belabberde toestand?' Vraag ik.
'Zo belabberd ben je nou ook weer niet...' Ik kijk hem aan met mijn uitgelopen mascara en rode vlekken in mijn nek. 'Oké, toch wel.' En hij schiet in de lach. Onwillekeurig moet ik ook lachen en al gauw liggen we helemaal dubbel. Ik probeer hem te slaan met mijn kussen, maar hij ontwijkt me en weet het kussen uit mijn handen te grissen. 'Niet doen!' Gil ik lachend als hij meerdere raken klappen heeft uitgedeeld. 'Je verpest mijn kleding!'
'Je hebt nog andere kleding.' Zegt hij. 'Maar deze panty wilde ik aan doen op het winterbal!' Mijn protesten hebben geholpen want hij onderbreekt ons kussengevecht.

'Oja, het bal.' Zegt hij. 'Ik moet er natuurlijk wel mooi uitzien.' Zeg ik plagend.
'Je bent altijd al mooi.' De woorden ontsnappen uit zijn mond, maar hij lijkt er direct spijt van te hebben. 'Niet dat ik...' zegt hij nog, maar hij maakt het alleen maar erger. 'Jij bent ook mooi hoor.' Zeg ik lachend. 'Ik weet zeker dat ze al ja heeft gezegd.'
'Wie?' Vraagt hij verbaasd. 'Degene die je ging vragen voor het bal natuurlijk.'
'Oh, die,' hij zwijgt even. 'Terra wil je -'
Op dat moment piep mijn IB.

'Mijn squad houd een sneeuwballen gevecht!' Roep ik enthousiast. 'Ik kan wel wat afleiding gebruiken, wil je meedoen.' Een fractie denk ik hem teleurgesteld te zien kijken, maar zijn gezichtsuitdrukking verandert al. 'Nee, nee ik moet nog heel veel doen.' Zegt hij.
'Ooh, oké, jammer' Zeg ik. Hij loopt ietwat gehaast mijn kamer uit, terwijl ik mijn winterjas aantrek.