Verbonden

36. Vuur

Rayan houdt zijn woede en verdriet in bedwang, dat merk ik aan alles.
Dood of leven, jullie keus. De zin herhaalt zich in mijn hoofd. Mevrouw Lelie heeft de moeder en stiefvader van Rayan vermoord. En tenzij wij ons laten gebruiken worden we ook vermoord. We zijn Myandre en al zijn we minderjarig, op vrije voeten zijn we een gevaar voor De Orde.
'Wat gaat u met ons doen?' Zeg ik zachtjes.

'Ooh liefje, je begrijpt het nog steeds niet hè, maar dat maakt niet uit je komt er snel genoeg achter.' Zegt mevrouw Lelie en ze draaide zich om. Achter haar haalt Jordan een pistool uit zijn broekzak en dan begrijp ik het.

'Ze willen wapens van ons maken.' Stuur ik met een angstige emotie.
'Magiewapens.' Stuurt Rayan bedenkelijk.

'Jullie kunnen grootse dingen doen.' Hoor ik James nog een keer zeggen. Als in mensen vermoorden. We zijn sneller, sterker en dodelijker dan enig ander persoon. We kunnen iemand afslachten zonder dat die door heeft dat hij überhaupt in gevaar was. We zijn het ideale wapen waarmee De Orde zijn vijanden uit de weg kan ruimen. Daarom was De Orde al zo lang aan de macht.

Mevrouw Lelie stapt op de uitgang af. Met Jordan en James in haar kielzog. James kijkt nog één keer achterom.

Toen kwam de knal.

En nog één.

De muur voor mevrouw Lelie spatte uiteen en een explosie van vuur volgde. Ik kon nog net zien dat James en Jordan naar de grond doken, voordat ik zelf tegen de muur werd geslingerd. De klap kwam hard aan en al de lucht werd uit mijn longen geslagen. Naar adem snakkend lach ik op de grond, heel even werd mijn blikveld wazig, maar toen kon ik weer scherp zien. Drie figuren kwamen tevoorschijn uit het gat wat eerst de muur was geweest.

Ik duwde mezelf omhoog om ze beter te kunnen bekijken. De gelaatstrekken van Vita vielen me als eerste op. Daarna had ik door dat Anna en Ben de andere twee figuren waren. Ben snelde naar mevrouw Lelie, die er levenloos bij lag.
'Ze is dood.' Er zat triomf in die zin.
Anna knikte alleen maar, maar Vita's ogen waren op James gefixeerd. Haar ogen vulde zich met tranen en ze begon hoofdschuddend achteruit te stappen.

'Hey!' Schreeuwde Rayan naast mij. Anna liep op hem af met pistool in haar hand. Ze schoot twee keer op het slot en bevrijde daarna mij. Haar ogen werden zachter toen ik mijn cel uitliet. Voor een moment lang keek ik haar aan. Ik legde al mijn emotie, de haat en de liefde, in die ene blik en vloog haar toen in de armen. Herenigd.
De zussen Delphine waren weer bij elkaar. Ik hield haar hand nog even vast voordat ik naar Rayan toe liep.

Een paar stappen van hem verwijderd bleef ik stokstijf staan. Achter Rayan was Jordan opgestaan met een pistool in zijn handen. De loop op mij gericht. Langzaam deed ik mijn handen omhoog. Achter me hoorde ik Anna naar Ben schreeuwen. Ook James had zijn pistool tevoorschijn gehaald.

'Lelie is dood, dat is de enige gerechtigheid die ik wilde. We hadden een afspraak.' Hoorde ik Ben zeggen, vervolgd door wegrennende voetstappen. Het geluid was gestopt en een pistool vloog door de lucht, hij lande precies voor Rayans voeten. De voetstappen vervolgde en vliegensvlug had Rayan het pistool in zijn handen op Jordan gericht.

Anna en James hebben hun pistolen op elkaar gericht en Rayan richt op Jordan. Jordan richt weer op mij, maar ik heb geen pistool, dus blijf ik zo stil mogelijk staan. 'Ik hoef je niet te doden. Leg het pistool neer en laat ons gaan.' Het gezag in Anna's stem was duidelijk hoorbaar. 'Geen interesse.' Zegt James nijdig.

'Als ik "NU" roep, dan ren je. Begrepen?!' Stuurt Rayan
'Wat nee!' Stuur ik wanhopig terug. 'Ik blijf waar ik ben.' Stuur ik nu zekerder.

Dan komt Vita tussen beide. 'James,' fluistert ze. Ze gaat tussen Anna en James in staan. 'James,' zegt ze weer. Haar stem is een beetje schor. 'Ik hou van je, James. Doe dit niet.' Ik durf me niet te verroeren, dus kan hun gezichten niet zien. 'Je kan de goede kant kiezen.'
'Dit ís de goede kant, als er al een goed en fout is. Zie je niet wat zij zijn. Het zijn dodelijke wezens, die hebben geen controle! Ze zijn niet mènselijk, Vita.' Al zijn woorden walgelijk, zijn stem is zacht. Gelukkig was zijn liefde niet gespeeld.

Ik hoor voetstappen en waag het om mijn hoofd te draaien. Ik kan net zien dat Vita voor Anna is gestaan, ik zie echte pijn in James ogen, maar hij houd voet bij stuk. 'James,' snikt Vita. 'Terra is je beste vriendin, alsjeblieft.'
'Ze verkoos dat zwijn over mij, ga niet doen alsof ze mijn beste vriendin was.'
Een: 'Wat?!' ontsnapt uit mijn mond.

'Ooh, ik had je wel door hoor. Dat - dat wezen heeft haar bijna vermoord!' Ik hoor alleen nog maar minachting.
'Niet waar!' Schreeuw ik.
Vita is in snikken uitgebarsten. Liefde en pijn, ze wordt verscheurd van binnen, maar ze blijft nog staan.
'Jij, verraderlijke -' begin ik. Wat dat is hij. Een vieze vuile verrader. Hij wilde me uitleveren aan De Orde. Maar ver kom ik niet.

Een schot weergalmt door de ruimte.