Verbonden

16. Ijskoud

Het duurde even, maar uiteindelijk kwam ook Rayan naar de aanmeldingsplek. Meneer Feddes had wel gevraagd waarom ik er gisteren niet was, maar hij werd gelukkig niet boos. Ik heb een waarschuwing gekregen dat is alles. Ook tegen Rayan zegt hij dat het niet nog een keer mag gebeuren.

'Hi' zeg ik
'Hoi' zegt hij
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik krijg een flashback naar de eerste keer samen dit rondje lopen, zo ongemakkelijk!
'Dus...' ehm help! 'Hoever ben jij met je huiswerk?' Ugh Terra, serieus?
'Ik ben al klaar.'
'Ja ik ook.' Oké, terra, je wil informatie. Zorg dan dat je die krijgt.

'Hey, uhm, ik wilde je nog iets vragen.' Ik snap echt niet waarom ik zo zenuwachtig van hem word. Normaal gesproken heb ik een vlotte babbel en ineens sla ik dicht. Rayan loopt rustig door wachtend op mijn vraag. Hij lijkt nergens last van te hebben.

'Er is iets wat je voor me achter houd, ik heb het net gezien.' Ik ga zachter praten. 'Hoe heeft iemand je verraden?' Hij staat meteen stil. 'Ik heb al gezegd dat ik je nu niks kan vertellen.' Hij zucht.
'En waarom dan wel?' Vraag ik bits.
'Omdat ik niet wil dat -' hij stopt abrupt en kijkt me indringend aan. 'Je weet niet wat de Orde met ons kan doen -'
'En daarom is het belangrijk dat ik weet waar ik aan toe ben!' Ik verhef mijn stem.
'Vertel me wat je weet, we moeten dit samen doen. Weet je nog? Verbonden...' Hij kijkt me bijna gekwest aan, wat heeft hij toch. Hoe moeilijk is het om iets aan mij te vertellen?

'Bijna iedereen op deze wereld is bang voor magie!' Hij schreeuwt het uit en stopt weer abrupt. 'We hebben dit gesprek vanmiddag al gevoerd.' Het is duidelijk dat hij klaar is, maar ik ben dat niet. 'Maar je houd iets voor mij achter.'
'Soms is het beter iets niet te weten. Dus hou er alsjeblieft over op.' Hij praat met opeen geklemde kaken.

Ineens snap ik hoe hij is verraden, iemand heeft gewoon tegen die ouderejaars gezegd dat hij magisch is. 'Wie heeft je verraden?' Wil ik weten. Hij aarzelde. 'Dat kan ik je niet vertellen.'
Ugh! Hier heb ik dus mooi genoeg van. 'Dat is niet jou keus! Net zo min het mijn keus was om met jóú verbonden te zijn!' Ik schreeuwde het bijna, maar ik hield me in.
'Waarom haat je me zo, Terra?' Ook hij verheft zijn stem.
'Omdat je een verwaande kwal bent die denkt dat hij dat beter is dan iedereen.' Nu hou ik me niet meer in en schreeuw ik echt.

'Ik ben niet de enige die verwaand overkomt!' Schreeuwt hij keihard.
Hij lijkt te schrikken van zichzelf want hij draait zich om. Maar ik ben nog niet klaar. Ik ben kwaad op hem.
'En vanwege Vita' Schreeuw ik. 'Je hebt iets gedaan, ik heb je gezien!' Ik schreeuw tegen een muur. Rayan draait zich niet om, en daar wordt ik alleen maar kwader door. Ik gooi mijn handen in de lucht en de been de andere kant op. Ik ben zo klaar met hem!

'Terra, wacht'
Ooh zo te zien heeft Eikel spijt. Ik ben woedend, maar als hij het me alsnog wil vertellen kan ik beter blijven staan, dus dat doe ik. Ik sla me armen over elkaar en wacht.
'Sorry van net, maar ik kàn het ni -'
Ik draai me weer om het loop verder. Ik wil antwoorden, excuses heb ik niet nodig.
'Terra wacht nou even'
'Op wat?!' Roep ik boos terug.
'Terra -' Hij loopt op een drafje achter me aan. Maar ik stop niet.
'Terra, alsjeblieft' Hij raakt mijn schouder aan.

Ik huiver. Zijn hand gaat dwars door mijn kleren. Dwars door mijn huid. Dwars door mijn ziel. Heel mijn lichaam wordt koud, totdat Rayan zijn hand van me schouder af haalt. Ik schrik me rot en spring zowat bij hem vandaan.
'Wat was dat?' Fluistert hij.
Ik heb het zo koud, heel mijn lichaam trilt.
'I-i-k' weet ik met moeite uit te brengen. Rayan kijkt alsof hij een spook heeft gezien.

Rayan herpakte zich verassend snel.
'Terra, je rilt helemaal'
No shit, sherlock.
'Hier neem mijn jack'
Ik deins achteruit, ik hoef momenteel niks meer van hem. Heel lief dat het aanbiedt hoor, maar ik moet hier weg. Nu.
'S-s-sorry' zeg ik en ik ren weg.