Verbonden

5. Verdriet

Vandaag was een zonnige dag, ik heb niemand vertelt over die gekke hallucinatie. Alleen vandaag moest ik het wel vertellen. Het was een zondag, dus we waren vrij. Nou ja, in zoverre vrij dat we geen lessen hadden. Maar we hadden huiswerk en binnenkort kwamen er tentamens aan. We besloten buiten te picknicken met de gestolen broodjes uit de keuken. Er lag altijd standaard eten in de eetruimte, maar de echte lekkere broodjes werden bewaard voor de leraren.

Vita, James en ik gingen zoals velen op het grasveld leren, sommige waren op hun balkons gaan zitten en Maarten en Nout hadden hun boeken gedropt en waren gaan voetballen. Hoe ver onze technologie ook is, leren doe je uit boeken. 'Ughh ik ben er nu al klaar mee' Riep Vita terwijl ze haar leerboek van zich af duwde.
'Ik ook' reageerde ik, 'laten we meedoen met voetbal' Ik sloeg mijn boek dicht.

Ik keek naar de foto op mijn nachtkastje, de gezichten waren wazig. Papa had precies geklikt toen de camera aan het scherpstellen was. Precies zes jaar geleden was ze gestorven, verdriet overmand me.
Terra?
Terra?!

'Terra!' Vita leunde over me heen 'wat was dat?'
'Je was flauwgevallen' viel James haar bij.
De zon scheen vel in mijn ogen, 'flauwgevallen?' herhaalde ik.
'Nou ja, je deed opeens je ogen dicht en reageerde niet meer. Volgens mijn geneeskunde boek ben je dan flauwgevallen.'
'Nerd' plaagde ik.
'Maar nu serieus, moet je niet naar een dokter ofzo?'
Nu was dus het moment dat ik er niet meer omheen kon, ik had zo erg gehoopt dat het bij die ene keer was gebleven. Dat ik het me die ene keer had verbeeld, maar nee. Helaas niet.

'Ik kreeg een soort, ik heb echt idee wat ik kreeg, maar het leek op een soort visioen.' Ik legde uit wat ik had gezien, en dat ik het gisteren ook al had. 'Gister was ik blij, net verdrietig, misschien heeft het iets te maken met emoties?' 
'Je zegt dat jij blij was, maar het was toch niet jóuw ervaring?' Vroeg James.
'Het wás mijn ervaring, mijn gedachtes' zei ik. 'Die brief en die foto waren niet van mij, maar ik ervaarde het wel'
Misschien kan je van gedaantes wisselen' opperde Vita
'Maar ze was hier bij ons, in haar eigen lichaam' wierp James tegen
'Ja maar wel in een soort trans' zei Vita 'Ik denk dat het beste is om even langs de ziekenboeg te gaan'
'Nee nee, ik denk dat het wel gaat. Kom we gaan voetballen' Ik stond op het liep naar onze jaargenoten die aan het voetballen waren. 'Lucas!' Riep ik 'Wat zijn de teams?'