Verbonden

33. Negeer

Een hele week lang heb ik geprobeerd om Rayan te negeren. Tijdens de lessen, in de gangen en in de eet/leefruimte maakte ik geen oogcontact en ik blokkeerde zijn stem in mijn hoofd. Maar één keer heb ik hem aangekeken deze week en dat was tijdens lo, omdat we een tweetal waren. Anna heb ik sinds vorige week niet meer gezien. Rayan probeerde meerdere keren met me te praten, hij smeekte me zowat, maar ik ben alleen maar kwaad.

James en ik hebben meteen onze squad vertelt dat Anna nog leeft. Ik stond erop en hij gaf toe. Ze reageerde gechoqueerd en medelevend, Laura was net als ik alleen maar boos. Vandaag zit ik weer in mijn kamer te dubben over de grote "Waarom?" vraag. Ik hoor mijn deur open gaan en omdat ik Vita verwacht kijk ik niet eens op.
'Laat het me je uitleggen.' Zodra hij het eerste woord heeft uitgesproken gooi ik een pen naar Rayan's hoofd.

Een paar centimeter naar links en hij was raak geweest. 'Mijn kamer uit.' Bijt ik hem toe. 'Alsjeblieft.' Zijn ogen staan zo verdrietig dat ik hem laat praten, maar ik ben zo kwaad dat ik hem niet eens aankijk als hij het probeert uit te leggen.
'Toen Ben vermist raakte, had ik hem al een tijdje niet meer gesproken. We hadden ruzie sinds de brand en we hebben die nooit uit kunnen praten. Een paar weken geleden dook hij ineens op, eerst was ik ook boos, omdat hij heeft me laten denken dat hij dood was, maar ergens had ik het nooit geloofd. Niet heel toevallig hebben Ben en Anna ook magie. Toen ze werden gesnapt door de rector moesten ze wel vluchten. Ze hebben hun dood in scene moeten zetten en sindsdien zint Ben op wraak. De oude rector heeft wat dingen laten vallen bij de nieuwe - mevrouw Lelie.'

Hij stopt even maar omdat ik niks zeg gaat hij weer door.
'Mevrouw Lelie is... Mevrouw Lelie is het hoofd van de afdeling magiewapens. Zij is degene die mijn moeder heeft gearresteerd.'
Rayan's stem stokt even, maar hij vertelt door.
'Volgens Ben is het winterbal de perfecte kans om wraak te nemen, en hij had mij nodig om te helpen. Terra, hij wil haar doden. Ik was - ben. Ik ben hier fel op tegen en dus sprak ik vorige week met hen af om het uit hun hoofd te kunnen praten.'

'Waarom heb je het mij niet vertelt?'
Was mijn enige reactie, mijn stem dodelijk kalm.
'Terra, ik wilde het, echt waar, maar -'
'Als je ook maar iets om mij gaf, zou je het me hebben vertelt!' Schreeuwde ik. Mijn kalmte was helemaal verdwenen.
'Ik geef wel om je! Meer dan jij je kunt voorstellen! Toen jij die keer over het winterbal begon, wilde... Wilde ik je vragen om mijn date te zijn!' Even was ik met stomheid geslagen. Hij wilde mijn dat date zijn? Dus... dus hij vond me leuk. Rayan die mij leuk vond? Dan begint het kwartje te vallen. Al die tijd was ik zo blind geweest! De complimenten en korte aanrakingen...

Maar nu is hij te laat. Hij heeft het voor zichzelf verpest toen hij wist dat Anna leefde en het niet aan mij vertelde. Ik balde mijn vuisten. Hij heeft me getroost, terwijl hij wist dat ze leefde! 'Waarom deed je dat dan niet?' Vraag ik met een kille stem. 'Omdat ik bang was dat je nee zou zeggen.'
'Die nee is nu wel duidelijk, ga weg Rayan.' Toen ik me omdraaide voelde ik een steek van spijt. Ik wist dat ik hem had gekwetst, maar het kon me niet schelen besloot ik. Ik duwde het schuldgevoel weg. Laat hem maar net zo gekwetst zijn als ik.