Verbonden

38. Na alles

Wakker worden in de ziekenzaal is nooit leuk, maar deze keer was het echt dramatisch. Tientallen leerlingen wilde weten wat er gebeurd was, en de zusters hadden hun handen vol om iedereen buiten te houden. Mevrouw Lelie ligt in een bed met een wit laken over haar heen. Jordan en Rayan naast haar en ik daar weer naast. Rayan heeft heel veel geluk gehad dat de kogel geen belangrijke organen had geraakt. Wel had hij veel bloedverlies, en ligt hij daarom nog steeds aan zo'n slangetje. Rayan was bijna dood geweest! Die gedachte doet me nog steeds pijn. Ik kan me nog een beetje herinneren wat er daarna gebeurde.
Flarden van de opeenvolgende gebeurtenissen flitsen door mijn hoofd.

Na ons krachtveld, had Anna James kunnen overmeesteren. Jordan was tegen de muur aan geknald, waardoor hij een lichte hersenschudding had gekregen en even buitenwesten was geweest. Vita was weggerend om hulp te halen en in de tussentijd had Anna alles gecontroleerd op mogelijke sporen en was toen weggegaan.
'Ik vind je wel.' Had ze nog geroepen.

Ik had haar nog een laatste keer willen omhelzen, maar Rayan lag bloedend in mijn armen. De eerste kogel was in zijn zij beland, en zijn gezicht zat door de klap van de explosie en daarna door mij vol schammen en opgedroogd bloed. Drie zusters rende door het gat van de explosie naar binnen en rukte mij en Rayan uit elkaar. Hij werd naar een brancard gedragen, terwijl iemand anders mijn schaafwonden controleerden.

---

Milan bleek informatie door te spelen aan Ben, daarom wisten hij en Anna dat we Myandre waren en wat het plan van mevrouw Lelie was. Vita was Anna tegengekomen en na haar eerst te hebben beledigd, legde Anna aan haar uit dat ze hier was om mij te redden. De begrafenis van Milan was groot, iedereen van de school was komen opdagen.

Iedereen behalve James en Jordan. Zei zijn met z'n tweeën vertrokken naar een academie in Aquawy. Ook hebben we een nieuwe conrector: Meneer Jansen. Rayan en ik houden ons nog steeds gedeisd, de Orde is nog steeds op zoek naar nieuwe magiewapens. Wel mogen we van mij steeds meer superkrachten uitproberen. Als we levens kunnen redden in plaats van vernietigen kunnen we daar maar beter mee oefenen.

Helemaal nu we weten dat ik niet misselijk werd van de krachten, maar van de test van James. Het verdovingsspul zat in één van de planten: dat was wat mevrouw Lelie toen in de wetenschapslokalen deed. De begrafenis van mevrouw Lelie was in haar geboortestad, ik was niet aanwezig.

Niemand behalve Vita en Rayan natuurlijk weten wat er in de celruimtes was gebeurd en de meeste wisten niet eens van het bestaan van die ruimtes. Vita heeft de zusters vertelt dat ze een explosie heeft gehoord en hulp was gaan halen. Rayan, James, Jordan en ik beweerde dat Jordan had gedacht dat Rayan verantwoordelijk was en dat hij had geschoten. Lelie was gewoon op de verkeerde plaats op het verkeerde moment geweest. 

---

Vita was wel doorgelaten door de zusters en stond nu naast mijn bed. Behalve een blauwe plek van ons krachtveld had zij geen verwondingen.
'Ik mis hem, Terra.' Vita heeft het natuurlijk over James. Nadat wat hij ons had aangedaan wilde ik wraak. Van mij mocht hij wegrotten in een eenzame cel, maar Vita smeekte om het op een akkoord te gooien, James (en Jordan) gaan naar Aquawy. Geen cel, maar een andere academie.
'Ik mis mijn vriend ook.' Ik zeg expres niet James, want ik mis hèm niet, ik mis de persoon die hij me liet geloven die hij was.