R✔

•3•

2012 4 Mayıs

İnsanların bana olan delice bakışlarını umursamayarak her zamanki parka doğru ilerledim. İlkokula giderken hep bu parka gelirdim ve hala geliyordum.

Sevdiğim bir alandı

Ve her zaman elimdeki meyve suyuyla geliyordum buraya,artık alışkanlık olmuştu ne zaman buraya gelmeyi düşünsem meyve suyu alır ve gelirdim. Oynamazdım sadece banka oturur ve çocukları izlerdim. Keyifli geliyordu bana.

Ancak bu sefer her zamanki banka oturacakken başka birini gördüm. Ağlıyordu

Öyle bir ağlıyordu ki içim burkulmuştu tanımadığım bu çocuk için üzülmüştüm.

Meyve suyumla birlikte yanına gittim. Hıçkırıkları kat ve kat artmıştı.

"Hey" dedim sesimi duyurmak istercesine ama ne baktı ne de duydu.

Açılmamış meyve suyu paketini ona doğru uzattım. Şanslıydı ki içmemiştim yoksa katiyen vermezdim. Kendi eşyalarımı paylaşmazdım,paylaşan biri değildim nebileyim canım istemiyordu işte vermek.

"Her kim isen şu meyve suyunu gözümün önünden çek yoksa bir yerine monte edeceğim."

Güldüm, komikti

Ayrıca ağlamaklı sesi beni tehdit ederken otoriter bir şekilde çıkmıştı nasıl yaptı acaba?

"Ne zaman canım sıkkın olsa,sinirlensem veya bu parka gelsem hep bu meyve suyundan içerim çünkü tadı o kadar güzel ki dilini uyuşturuyor ve tüm o kötü sözleri söyleyemiyorsun. Tadı o kadar haz veriyor ki üzülsen bile unutuyorsun."

Gözlerimin içine öyle bir baktı ki bir an için eriyeceğimi düşündüm. Umutla bakıyordu.

Sanki dediklerime inanmıştı

Bir kısmı doğru olsa da bir kısmı yalandı sadece ağlamasını istemiyordum.

"Gerçekten öyle mi?"

Gülerek baş salladım. Yakışıklı birine benziyordu.

Neden bu kadar üzülmüştü ki acaba?

Meyve suyunu alarak hızlıca açtı ve kafasına dikti.

"Eeee bir şey olmadı"

"Gerçekten her denilene inanıyor musun?"

Gözlerini üzerimden çekerek bakışlarını tekrar zemine indirdi. Yine akıyordu işte gözyaşları

"Bağır."

"İçinde ne tutuyorsun bağır,bağır ki içinde kalıp seni harap etmesin."

Gülümsediğini gördüm,yemin ederim ki yandan bana bakarak gülümsediğini gördüm.

Bağırdı

Bağırdım

O gün içimizde ne varsa her şeyi bağırarak söküp attık.

Yani bana göre öyleydi

"Teşekkür ederim sanırım işe yaradı."

"Rica ederim de ben seni hiç görmedim buralarda"

"Sope sanat lisesine gidiyorum"

Ah biliyordum o liseyi,hayalimdeki liseydi

Ama bilin bakalım neden gidemedim? Kilolarımdan

Çok güzel dans edebilirdim ama bu gereksiz kilolarım yine her şeyime burnunu soktukları yetmiyor gibi buna da el atmışlardı.

"Ben de Seoul lisesine gidiyorum."