A Song For You

48 (Don't Give Up On Us)

JENNIE'S POV.

I'm hugging Lisa so tight and I don't wanna let go of her hand anymore.
.
.
.
"JENNIE!! COME BACK HERE!" mom shouted with authority.

But i don't listened to it. Kahit anong mangyari hindi ako papayag na magkalayo kami ni Lisa. We've gone thru so much na para lang sumuko nalang ngayon.

I know she is my mother pero maling-mali na itong ginagawa nya. Wala naman kaming ginagawang masama ni Lisa. We're just loving each other. What's wrong with loving?

Ganito na ka judgemental ng society that even my own mom is one of them too.

"Hon, please don't give me to mom." bulong ko kay Lisa habang nakayakap ng mahigpit.

She is caressing my back and it calms me.

"Hon, if i run you'll run with me right? We already did this. Wag mong bitawan ang kamay ko." bulong nya sa akin at magkatitigan kami.

Kuha ko agad ang ibig nyang sabihin kaya napa tango ako.

"Guards! Get Jennie NOW!!" utos nyang muli.

Palapit na sa amin ang mga guards ni mommy.

"At the count of Three hon."

1..
2..
.
.
.
3..!

"TAKBO HON!!"

At mabilis kaming kumaripas ng takbo.

Magkahawak ang aming mga kamay.

Walang lingon-lingon sa likod. Hindi kami pwedeng magpahuli.

The guards are chasing for us. At mukang ayaw nila kaming tigilan.

Takbo lang kami ng takbo dahil hindi kami pwedeng huminto.

"Hon, we can make it. Wag kang bibitaw." sabi ni Lisa na ikinatuwa ko.

Hindi talaga ako nagkamali na siya ang pinili ko.

The moment na nakalabas na kami ng vicinity dun naman ako nakaramdam na naman ng pagkirot sa puso ko.

Shocks. Pahamak talaga ito.

We just keep on running nang bigla akong napabitaw kay Lisa.
.
.
.
"Hon!!" lingon nya sa akin.

Napa-upo ako sa kalsada dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Ang sakit. Ang kirot.

I didn't noticed na may sasakyang paparating sa kinaroroonan ko.

"HONNNNN!!!"
.
.
.
.
"BOOOGGGSSS!!!"

Napahiga ako sa kalsada dahil sa pagkakatulak sa akin ni Lisa.

Ramdam ko yung sakit ng katawan pero mas dama ko yung kirot ng dibdib ko.

Subalit nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko ang asawa ko na nakahandusay at duguan sa harapan ko.
.
.
.
"LISAAAA!!! NOOOO!!"

Agad akong tumayo at akmang lalapit na sa kanya nang may mga kamay na humatak sa akin.

Ang mga guards ni mommy.

"BITAWAN NYO AKO!!!! ASAWA KO YAN!!" i'm screaming my heart out sa kagustuhan kong makalapit sa kanya.

Hawak nila ako habang nasa harapan ko ang asawa ko na walang malay.

I can clearly see my love laying on the ground, duguan at hindi gumagalaw.

"SEND US SOME HELP PLEASEEEEEE!!TULONG" sigaw ko. Halos sasabog na ako sa nararamdaman ko ngayon.