/ YAĞMUR
Duyduklarım kulağımda kalmıştı.
Sadece duymuştum. Beynim algılamayı reddediyordu.
Beynim.
Bana oyun mu oynuyordu yine?
Güldüm. “Ne diyorsunuz siz ya?” Gözlerimi kapatıp elimi saçlarımın arasına daldırdım. Kafamı yerinden çıkarmak ister gibi sıkıyordum.
Oyun mu oynuyorsun yine?
Çıt yoktu.
Gözlerimi açıp onları tekrar etrafta gezdirdim. Mete Abi başını yere eğmişti; yüzünü göremiyordum. Savaş ise ona bakakalmıştı.
Sıktığı yumruğundan bir kan damlasının süzüldüğünü gördüm.
Bu tepkisizlik içimi daraltıyordu.
“NE DİYORSUNUZ SİZ?”
İkisine birden bağırdım.
‘ Baban kaza geçirmiş. Onu kaybetmişiz.’
Sesi tekrar kulaklarımda yankılandı.
“ Bunların hepsi şaka falan mı?” Çağan'ın yanından kalktım. “ Hiçbir şey anlamıyorum çünkü.”
Mete Abi yüzüme baktı. Gözlerinden taşan yaşları gördüm.
Babam?
Şaka yoktu.
Şaka olamazdı. Şaka değildi. Ben uyduruyordum. Ben yaratıyordum hepsini değil mi?
O yaratıyordu.
Sinirle iç geçirip tekrar kafamı ellerimin arasına aldım.
Hepsini ben uyduruyordum.
Dursun diye vurmaya başladım. Artık abartmıştı.
ABARTMIŞTI!
Bileklerimden tutan sert eller zorla beni kendimden uzaklaştırdı.
“ Kendine gel.” dedi Savaş sakince. Ya da sadece sakin olmaya çalışıyordu.Yüzüne baktığımda yutkunduğunu gördüm.
“ Ben... anlamıyorum.” Ağlamak üzere olduğumu sesim titreyince fark etmiştim.
Gözlerimi kırpıştırıp yaşları geri gönderdim. “ Beni ona götürür müsün?” dedim Mete Abi’ye doğru. “İnanmıyorum.”
İnanmıyorum.
Her şeye rağmen ölmeyen biri şimdi ölemezdi.
Böyle bir şeyle ölemezdi.
Hepsini ben uyduruyordum.
O sırada yanımda hareketlenen Çağan'a döndüm. İçim anında sızlarken, “Hastaneye götür onu.” dedim Savaş'a, yüzüne bakmadan.
Yanındaki kız kimdi? Ve neden onunla bu kadar ilgileniyordu? Benim Çağan'ımla.
Kaşlarım çatılmıştı. Bir şeyler eksikti ama bir türlü kafamı toparlayamıyordum.
Her şey karma karışık olmuştu. Fırtınadaydım sanki. Tutunmaya çalıştıkça her şey benimle birlikte uçuyordu.
Savaş cevap vermedi. Dediğimi onaylayıp onaylamadığını anlayamamıştım.
Başımı tekrar sanki hepsi hayalmişçesine önüme çevirdim.
Herkes susmuştu.
Savaş birkaç dakika önce hiç görmediğim kadar sinirliydi. Şimdi ise siniri boğazında kalmış gibi duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİ // (TAMAMLANDI)
Teen FictionSadece biz vardık. Neyi, nasıl yaptığımızın bir önemi yoktu. Elini tutup yanına yaklaştım. Sanırım durduktan sonra elini bırakmamı bekliyordu ama ani bir cesaretle ellerimizi kenetledim ve diğer elimle belinden tutup onu kendime yapıştırdım. Gülüm...
