Kumsalda yürürken kendimi toparlamaya çalışıyordum.
Bugün onsuz geçen tam sekizinci aydı.
Aklımdan bir an olsun çıkmamıştı. Bir an olsun...
Her gün, her dakika onsuz ama onunla yaşıyordum. Ona dair her şey kalbimi acıtacak kadar güzel ve net, benimleydi hâlâ.
Daha önce onunla oturduğumuz yere oturup etrafı incelemeye başladım.
Gün daha aydınlanmamıştı. Gökyüzü siyahlığını üzerinden atmış hüzünlü bir griyle sarmalanmıştı.
Şafak vakti...
'İşte günün en güzel vakti bu bana göre. Ama işte çok kısa sürüyor.'
Gözlerimi kapatıp kokuyu içime çektim. Dalgalar aynı o günkü gibi biraz hırçın biraz sakindi. Aynı tatlı serinlik...
Gözlerim yanmaya başlayınca sigaramdan derin bir nefes çektim.
Şimdi değil.
Gökyüzü kızıllaşmıştı birkaç dakika sonra da güneş hafiften yüzünü gösterdi.
Sigaramı kumlarda söndürdüm. Yanımdaki taşı alıp güneşe doğru fırlattım. Birkaç metre ilerleyip suya düştü.
'Doğmasan olmaz di mi?'
"Doğmasan olmaz di mi?" diye mırıldandım titreyen sesimle.
Gözlerimden yanaklarıma damlayan yaşları hissedince kendime kızdım.
Bugün değil.
Yanımdaki boşlukta elimi gezdirdim.
'Gün tam burada kalsa olmaz mı'
Gün tam o anda kalsaydı her şey-
Onu üzüyorum. Böyle yapmayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİ // (TAMAMLANDI)
Teen FictionSadece biz vardık. Neyi, nasıl yaptığımızın bir önemi yoktu. Elini tutup yanına yaklaştım. Sanırım durduktan sonra elini bırakmamı bekliyordu ama ani bir cesaretle ellerimizi kenetledim ve diğer elimle belinden tutup onu kendime yapıştırdım. Gülüm...
