Uwolnij mnie

Rozdział 10

Armando

- La mia bellissima sirena.

Tyle tylko zdołałem z siebie wydusić. W tej czarnej koronkowej sukience wyglądała piekielnie gorąco. Moje ciało, zwłaszcza jego dolna partia instynktownie zareagowało na ten widok. Jakby było przypisane tylko do niej. Staliśmy tak i patrzeliśmy sobie w oczy. Chciałem ją rzucić na ten cholerny blat i rozkoszować się każdym fragmentem jej ciała. Z zamyślenia wyrwał mnie jej aksamitny i niezwykle łagodny głos.

- Dziękuję za piękne kwiaty panie Moretti, ale nie wiem czym sobie na nie zasłużyłam.

Panie? Jaki kurwa pan?

- Chciałem sprawdzić, czy wszystko z tobą w porządku, oraz przeprosić za zachowanie mojego kuzyna. Mów mi Armando, Evo...

Widziałem zmieszanie na jej ślicznej twarzy, kiedy wypowiadałem jej imię. Rumieniec rozlał się na jej policzkach.

- Widzę, że gdzieś się wybieracie, więc z miłą chęcią Wam potowarzyszymy.

- My? - wtrąciła Natali.

- Tak, Alec czeka na nas w aucie.

Wiele nie myśląc szybko chwyciłem drobną dłoń Evy i pociągnąłem w stronę drzwi. Nie puściłem jej dopóki nie doszliśmy do auta, jakbym się bał, że mi zaraz zniknie. Jej przyjaciółkę skierowałem na przednie siedzenie. Alec otworzył dla niej drzwi. Ja natomiast zająłem miejsce z tyłu wraz z Eva.

Mruknąłem Alecowi, żeby zawiózł nas do Clevender. Zauważyłem jak przyjaciel z błyskiem w oku przygląda się siedzącej obok niego Natali. Chyba mu się bardzo podoba. W sumie to nie widziałem, go nigdy z żadną kobietą.

Nie mogłem oprzeć się pokusie i mimowolnie zerkałem na moją belezza. Siedziała niepewnie na kanapie suva i wyglądała przez okno.

Przyznaje, zachowałem się jak prawdziwy samiec nie dając dziewczynom wyboru i władczym tonem kazałem wsiąść do auta. Ale jak zobaczyłem ją w tym stroju to nie chciałem, żeby jakikolwiek inny facet na nią patrzył, a już na pewno jej dotykał.

Clavender jest dość spokojnym miejscem, w którym będziemy mogli spokojnie porozmawiać.

Taki miałem plan.

Z jęz. Wł. „ Piękność"