İKİ KIZ BİR ERKEK

Adsız Bölüm 11

11

Evleneceklermiş. Çocuk buna güzel bir iş bulacakmıış filan. İşi ne dedim. İşi yok şu an dedi. Altında motorla gezen hıyara inanma dedim. Çok aşığım, hem babası müteahhit, çevresi çok geniş dedi. Kusura bakma, senle o iş yattı. Kafana tüküreyim senin dedim, basıp çıktım evden. Ne çabup unutup sildi beni. Acayip kırıldım ve kızdım tabi. O gündür onunla irtibatı kestim. Bir iş bulunca kafamda her şey hallolur. Şu telefonun taksitini ödemem lazım."

"Poğaça işini beraber yapsak."

"Dalga geçme! O hayal bitti. Hayatta kimseye poğaça yapmam. Dedim; ama geçen akşam bizimkilere yaptım canımız çekti dediklerinde."

Güldük.

Dedim ki: "İlkokula gittiğim zamanlardı. Kantinden ya da arkadaşlarımın elinde tuttuğu simitten ya da poğaçadan yayılan tahrik edici kokular mahvederdi beni. Annemden hep para isterdim sabahları. Ama yok derdi. Ben de annemin yatak odasını banknot halinde parayla ağzına kadar dolu biçimde hayal ederdim. Her nasıl olacaksa artık. Yani ilerde çok para kazanacaktım. Paramın olduğunu ve kantinden her istediğimi aldığımı; hatta yakındaki bakkaldaki her şeyi satın aldığımı hayal ederdim."

Seher gülümsedi, dedi ki: "Bütün mesele para. Bütün sorunlarımı çözmenin yolu iş bulmak ve para kazanmak. İşsiz olunca kafada olur olmaz düşünceler geziyor. Leş olana kadar çalışıp eve gelmek, yemek yemek ve uzanmak. Bütün istediğim bu. O zaman kafada gerekli şeyler oluyor sadece. O zaman gerçekten yaşadğımı ve gerçekten mücadele ettiğimi ve varoluşumun anlamını hissedeceğim. Geçmiş ölmüş bitmiş ya da gelecek düşünceleriyle ve hayalleriyle boşa vakit harcamamış olacağım. Gelirim eve, yemek yerim, geçerim odama, müzik dinlerim, kitap okurum. Huzurlu olurum ve uykum gelince de şıp diye uyurum. Sabaha dek uyku gelsin diye televizyondan saçma sapan şeyler izleyip hurda haşat yatmam ve kendimi tükenmiş ve mahvolmuş hissetmem."