İKİ KIZ BİR ERKEK

Adsız Bölüm 24

24

Uzun bir yürüyüşün sonunda ağaçların çevrelediği eve yanaştık. Ahır tarafına geçtik. Traktör kasası yanaştırılmıştı ahırın arkasına, gübre yüklenmesi için. Önce çuvala, sonra kasaya. Yusuf yusuf ediyordu bir yerim.

Kenan'a baktım.

"Bakma öyle pis pis, gardaş. Zor olamaz senin için. Çetin cevizsin sen. Dün bunu kanıtladın bize. Hayran kaldım sana. Başkası olsa kontrolünü kaybedip bağırır çağırır ve altına doldururdu, ağlardı ne bileyim."

"Ver gazı. Ver coşkuyu tabi. Kendimi keriz gibi hissetmeyeyim diye. Çakaaal."

"Senin üstünden gelemeyeceğin iş yok."

"Lan leopar, yeme beni."

"Düşüneyim. Bana yarım dakika var."

"Toparlayamazsın; ama verdim."

Kısa bir süre sonra şöyle dedi Kenan:

"Herkesin ihtiyacı olan iki şey vardır, sakinleşmek ve motive olmak. Bazı insanların sakinleşmeye daha fazla ihtiyacı var. Sakinleşmeden hiçbir şeyi anlayamasın. Hayat ve hayatın getirdiği durumlar, olaylar, duygular insanı içinden çıkamayacağı sandığı kadar öfkeli yapar. Hayat yorar insanı. Geçip giden yıllar. Birçokları kendini kaybeden olarak düşünür ve bütün motivasyonunu kaybeder. Delirmeye başlar. Birçok iyi kalpli kız diğer kızlar gibi evlenemediğini, çocuk ve iş sahibi olamadığını düşünüp üzüntüyle mahvolur. Oysa onların hayata ve insanlara katkısı başka biçimlerde olur. En zoru başaran adamların bunu nasıl başardığını biraz bilirim. Pes etmezler, ederlerse ölmemek içindir ve düştükten sonra bir şekilde ayağa kalkıp devam ederler. İçlerinde onları motive eden bir iç sesleri vardır. Bu yüzden devam etme gücü bulduklarını düşünüyorum. Her şey berbat gitse de içimdeki ses beni motive eder. Öyle alıştırdım kendimi hayata tutunmaya. Güne erken başlayıp çalışmaya. Sorunlarla yüzleşip çözmeye. İyi şeyleri yeniden hatırlamaya filan. Her yolda ve şartta tek başına yürümesini becerirsin kendini motive etmeyi becerirsen. Kendini sürekli motive et!"