İKİ KIZ BİR ERKEK

Adsız Bölüm 52

52

Bir ay sonraydı, aşçı lüks otelin birinde iş bulmuştu ve beni de yardımcısı olarak işe almıştı, bir lokanta açma hayalini bana sık sık anlatırdı. Pilav işi çok sakat, karda kışta, geberir insan..bu iş çok daha iyi demişti.

O yağmurlu günün akşamı ayteni görmek için yola çıktım.

Ali amcanın yüzü güller açıyordu.

Bana çizme verdi, giy.

Giydm, o da çizme giydi, yol çıktık.

Ayten ırmağın kenarındaydı

Ayten bak kim geldi.

Ayten beni görünce sevinçle güldü.

Ben idiyorum dedi ali amca, gitti

Küçük kulübeye girdim. İçerde kuzine yanıyordu. Üstünde çay kaynıyordu.

Ayten eski hayal dolu ve canlı haline kavuşmuştu.

A çmısın dedi

Evet dedim.

Kuzinede mısır ekmeği vardı. Tepsiyi çıkardı.

Ekmeği tabaklara böldü ve ortalarına teryağ, çökelek ekledi.

Çay koydu, yemeye başladık.

Aynur da gelecek. Ailecek birkaç kez gelip gittiler bize. Biz de onlara. Babam onu alıp gelecek. Araba aldı. O gün sen buraya geldiğinde odamdan duydum konuştuklarınızı. Şu dediğim aklıma geldi. Şu bardaki kız. Onun sözleri: sonunu görmek istiyorum. Her günü sisli ve karanlık ve acılı biçimde geçirmek canıma tak etmişti. Bir gün buraya geldim, o yaz akşamını hatırladım. Sığınacak bir delik, bir şey aradım, gelecekte öyle bir şey yoktu, geçmişteki güzel şeylere sığımdım. Sonra burada kalmak istediğimi hissettim, babama dedim, abimle burayı yaptı. Arada buraya geliyorum. Babam araştırma hastanesinde yemek bölüminde iş buldu. Bir hafta sonra işe başlayacağım. Devlet memuru olacağım.

Ama üniversite sınavına mutlaka gireceğim.

Bir saat kadar sonra Aynur geldi ali amcayla. O da hayatla olan bağlarını yenilemişti, canla başla üniversite sınavlarına çalışıyordu evde.

Basit bir cümle dedim kendime: sonunu görmek...

Ne kadar işe yaramıştı...

Bu romanda okuyacağınız bölge, ekin tarlaları mesela. Hepsi gerçektir. Gördüğüm yerleri romana yerleştirdim. Yaşadığım şeyleri. Çocukken kendini en iyi hissettiği yeri ve o görüntüleri yazdım.