İKİ KIZ BİR ERKEK

Adsız Bölüm 8

8

Seher, Paşa adlı köpeği saldı, sonra çantadan çaydanlığı ve diğer bütün araç gereci çıkarmaya başladı. Çay kaynatmada kullandığı taşların üstüne çaydanlığı yerleştirdi. Odunların arasından keseri aldı, odunun tekini tutuşacak biçimdeki ince parçalara ayırdı. Çevreden biraz kuru ot topladı ve odun parçalarını tutuşturdu. Mahmut ise üstünü başını çıkarmıştı ve sığ derede oyun oynuyordu kendince. Paşa ise çevrede keşifler yapıp dolaşıyordu.

Seher çantadan iki kitap çıkardı, birini bana uzattı ve o kendininkini okumaya başladı. Bu bana çok garip geldi,

Hatta saçma. Kitap okuyacak hal yoktu ki bende. Ama demek ki o böyle yapıyordu burada. Ses etmedim. Başka ne yapacaktım ki burada. Bir an ona baktım. Vaziyetimi anlamış gibi dedi ki: "Ya sırt üstü uzan hayatı seyret, ya hayal kur ya da kitap oku." Gülümsedi. "O sen sevdiğim roman. Senin için getirdim." Kulağım derenin şırıltısındaydı, kitaba dalmıştım. Mahmut'un sesiyle dikkatim dağıldı. Çamurdan oyuncak araba yapmaya girişmişti.

Seher dedi ki: "Şuna bak, o saçma sapan şeyleri yaparken kendini dünyanın en mutlu çocuğu sanıyor. Geri zekalı. Çağları aşıyor sanki. Yenilmez orduları tek başına yeniyor sanki."

"Bizden iyi ama. Bozulan ve aksayan ayarlarmızla yuvarlanıp diyoruz. Kaygılı ve korkak ve çeşitli baskılar altında."

"Kesinlikle."

"Burası ne iş, hep gelir misiniz?"

"Küçükken babamla gelirdim. O zaman balık tutulacak kadar suyu vardı derenin. Balık tutardı. Çay içerdik. Domates salatalık soğan yerdik. Herkesin kafa dinlediği bir yer vardır. Burası benim sığınağım gibi bir şey. Herkesin kendini tamamen bıraktığı ve orada kendini bulduğu bir yer vardır. Ben burada bunu yaparım. Ruhuma ve kalbime tadilat... diyebiliriz. Burayı çok seviyorum. Ruhani bir şeyler var burada. Hiç hissetmedin mi?"