اسلاگهورن تک تک میاد سراغ پاتیل هامون و به معجون های عشقی که درست کردیم نگاه میکنه.
رو به هرماینی سری به نشونه ی رضایت تکون میده و میگه:معجونت خوب به نظر میرسه خانوم گرنجر...ولی حس نمیکنی رنگش باید صورتی کمرنگ میشد نه سرخابی؟
هرماینی چیزی نمیگه و فقط نگاهش میچرخه سمت معجونش و آه میکشه.
اسلاگهورن به معجون من میرسه.
فریادی میکشه و میزنه با شونم و میگه:خدای من هری!عالیه...بهترین معجون عشقیه که تا به حال دیدم...تو خودت چه بویی حس میکنی وقتی این معجون جلوته؟
دستی به پشت گردنم میکشم و میگم:بوی عطر چوب کاج...البته نمیدونم دلیلش چیه،چون یادم نمیاد کسی اطرافم از این عطر استفاده کرده باشه!
صدای برخورد چیزی با زمین میاد!
نگاه همه میچرخه سمت صدا!مالفوی که در حال جمع کردن وسایلش بود پاتیلش رو رها کرده بود روی زمین.
ابروهام از تعجب رفت بالا!چرا اینجوری شده این امروز؟
کمی نگاهش میکنم.با یه نگاه عجیب داشت نگاهم میکرد و گویا به شدت بابت چیزی متعجب بود.لبخند کجی روی صورتش نشست و رو به اسلاگهورن گفت:شرمنده پروفسور.پاتیلم از دستم افتاد.
و خم میشه تا پاتیلش رو برداره.
اسلاگهورن سری تکون میده و میگه:اشکالی نداره .خب داشتم میگفتم....بچه ها امروز گویا جایزه ی فیلیکس فیلیسیسمون به هری میرسه که بهترین معجون عشق رو ساخته.
شیشه ی کوچیک رو میده دستم.لبخند ریزی میزنم و تشکر میکنم.توی دلم میگم"ممنون از شاهزاده ی دو رگه و نوت هایی که توی کتاب معجون سازیش نوشته بود"
***
سر میز شام میشینیم و رون رو به هرماینی میگه:چرا اخم کردی؟
هرماینی به من چشم غره ای میره و به رون جواب میده:نمیدونم،از هری بپرس!
رون گیج رو به من میگه:چیکارش کردی هری؟
سعی میکنم نخندم و جدی میگم:خانوم حسودیش شده که کتاب شاهزاده به من کمک کرده معجونم بهتر از معجون خودش بشه.
رون میزنه زیر خنده و میگه:نه!هرماینی!هری شوخی میکنی؟
هرماینی حرصش میگیره و میگه:نه خیر.من چرا باید حسودی کنم؟من فقط میگم کار هری احمقانه بود که به نوشته های یه کتاب اینجوری اعتماد کرد!مگه ماجرای دفتر خاطرات اسمشو نبر رو یادش رفته؟
لبخند بی حوصله ای میزنم و میگم:هرماینی اذیت نکن.این که مثل اون دفتر نیست.این فقط کتاب یکی از بچه های خود هاگوارتزه که از قضا درسش هم خیلی خوب بوده ونکات زیادیو تو کتابش نوشته!
YOU ARE READING
Drarry_My Beautiful Mistake
Fanfiction"کسی بهم تنه میزنه و از کنارم میگذره،میچرخم به عقب.باز هم مالفوی.نگاهی بهش می کنم و بی حوصله میگم:خدا رو شکر کورم شدی مالفوی. و دوباره میچرخم سمت پنجره ی قطار.مالفوی میاد جلو کنارم می ایسته و با لحنی که تمسخر از توش حس میشه میگه:حواست به حرفات باشه...
