MADEM | texting

1.6

tripcan anıl görmeye hazır mısınız
kırılmış benim oğluşumun kalbi 😢

🎶

Melis'in ailesi yine evde değildi ve hiçbirimiz akşam yemeği hazırlamayı bilmediğimiz için dışarda yemeye karar vermiştik. Melis'in odasına gidip kırmızı sweatshirtümü ve siyah eşofmanımı giydim. Saçımı da gevşekçe arkadan atkuyruğu yaptım.

Melise baktığımda kot pantolonuyla kırmızı büstiyerini giymişti. Aynadan bakınca aynı kıyafetleri giyen ikizler gibi görünüyorduk. Birimiz şık birimiz rahat olmayı tercih etmişti. Melis yanına küçük bir çanta alırken ben sadece telefonumu cebime atmıştım.

Aşağıya indiğimizde Anıl ve yeni tanıştığım Ozan salonda oturmuş bizi bekliyorlardı. Melis hazır olduğumuzu söylediğinde ayaklandılar ve yanımıza geldiler. Biz evden çıkarken Anıl anahtarla kapıyı kilitliyordu. Dünden beri morali zaten bozuktu ama son bir saattir yüzümüze bakmıyordu bile. Başta acaba bende mi bir sorun var diye düşünmüştüm ama Melisle de konuşmamıştı.

Ben her zamanki yerim olan arka koltuğa geçtiğimde Melis de arabanın arkasından dolaşıp yanıma oturdu. Böylece Ozan da öne oturmuş oldu. Yol boyunca arabada kimse konuşmamıştı. Ortamda fazla gergin bir hava vardı ve sanki benim dışımda herkes nedenini biliyordu.

Restorana yakınına geldiğimizde Anıl bize inmemizi kendisinin de arabayı park edip geleceğini söyledi. Arkada bekleyen arabalar vardı bu yüzden beklemeden arabadan indik. İçeri girdiğimizde cam kenarındaki bir masayı işaret edip "Buraya oturalım mı?" diye sordum. Melis beni onaylarken Ozan bizi takip etti.

Ben cam kenarına geçtim Ozan da karşı çaprazıma. Melis nereye oturacağına karar vermeye çalışıyordu. Sonunda pes edip yanıma oturdu. Bir süre sonra Anıl geldi bizi görünce adımlarını masaya doğru hızlandırdı. Kendisine ayrılan sandalyeyi görünce duraksa da tam karşıma oturdu. Melis sırıtarak konuştu.

"Cam kenarını sana ayırdım. Kıymetimi bil öyle herkese vermem."

"Gerek yoktu." Soğuk ve keskin bir sesle konuşmuştu. Canını sıkan şey önemli olmalıydı ki masaya yansıtmaktan çekinmemişti. Garson menülerle yanımıza geldiğinde ızgara köfte ve patates kızartması olan tabağı istediğimi söyledim. Hiçbir zaman patates kızartmasına karşı koyamıyordum.

Bir an kafamı kaldırdığımda Anıl'ın yüzünde silik bir gülümseme gördüm. Göz göze geldiğimizde gülüşünü dudaklarından sildi. Onlar da siparişlerini verdikten sonra beklemeye başladık.

Ozan sessizliği bozup benimle sohbet etmeye başladı. Bir süre okuldan ve derslerimden konuştuk. İleride hangi mesleği seçmek istediğimi sordu. Konservatuarda müzik bölümü okumak istediğimi söyledim. Başta şaşırsa da sonradan bunun hakkında da uzun uzun konuştuk.

"Eee peki aşk hayatınız nasıl?" dedi buruk bir gülümsemeyle. "Benim gibi çuvallamazsınız inşallah." Melis gülüp kendisinin o taraklarda bezi olmadığını söyledi. Aslında abisi yanımızda diye rahat konuşamıyordu çünkü okuldan bir çocuğa deli gibi aşıktı. Ozan bana döndüğünde tam ağzımı açıp konuşucaktım ki Anıl sandalyesini gürültüyle arkaya ittirdi ve lavaboya gideceğini söyledi.

Ne söyleyeceğimi unuttuğum için ağzımı geri kapattım. Bir süre sonra garson siparişlerimiz getirdi. Anıl hala gelmemişti. Ozan ona bakmak için izin istedi ve yanımızdan kalktı.

"Abinin bir şeyi mi var Melis. Biraz tuhaf davranıyor sanki?"

Bilmem der gibi dudaklarını büzdü. Ozan da bir süre gelmeyince yemeklerimizi soğutmamak adına yavaş yavaş yemeğe başladık. Yemek bitmek üzereyken Ozan ve Anıl tuvaletten çıkıp yanımıza doğru geldiler. Çok fazla bir şey yemeden hesabı istediler ve restorandan ayrıldık.

Geldiğimiz yoldan geriye yürüyeceğim sorada Anıl taksicilere doğru "Boş taksi var mı?" diye seslendi. Olumlu cevap aldığında Melis'e dönüp "Siz taksiyle gidin eve. Beni de bekleme büyük ihtimalle Ozan'la kalırım bu akşam. Hadi görüşürüz." dedi.

Onlar Ozanla birlikte arabaya binerken biz Melisle taksiye bindik. Şaşkındım ve başım ağrımaya başlamıştı. Gözlerimi kapatıp kafamı Melis'in omzuna koydum. Eve gelene kadar biraz uyudum. Melis de migrenim olduğunu bildiği için ses çıkarmadı. Eve gelince beni uyandırıp taksiye ücretini ödedi.

🎶

spoi vereyim mi size
Anıl tuvalette ağladı kıyamam çocuğuma