MADEM | texting

2.4

bölüm şarkısı : Atakan Ilgazdağ - Bir Dilek Tut
üzülün bu bölüm de
ah bu park var ya bu park

🎶

Melise biraz hava almak için çıktığımı söylediğimde benimle gelmek istese de ona engel oldum. Evden ayrıldığımda taksi durağının numarasını tuşlayıp kulağıma götürdüm. Sırada varsa taksi rica ettiğimi söyledim. Adam beni onayladıktan sonra adresi verip sokağın köşesinde beklemeye başladım. Taksiyi gördüğümde elimi kaldırıp beni fark etmesini sağladım.

Araba parka doğru yol alırken bilinmeyenin Anıl olduğunu tahmin etsem de bunun yanılsama olması için dua ediyordum. Eğer bilinmeyen Anıl'sa yüzüne bakamazdım. Ayrıca Melis vardı. Eminim abisinin en yakın arkadaşına aşık olmasını hoş bulmazdı.

Evimizin ordaki parka geldiğimizde taksiciye ücreti verip teşekkür ederek arabadan ayrıldım. Geçen sefer merakla koşuşturduğum bu parka şimdi endişe içinde duruyordum. Aynı bankın boş olduğunu gördüğümde adımlarımı hızlandırdım.

Cebimdeki telefonu çıkarıp bilinmeyene mesaj attım.

Siz : geldim ben

Mesajıma cevap vermek yerine görüldü atmıştı. Bir süre bankta oturup bekledim. Önce arkamdaki çimenin haşır haşır ses çıkardığını duydum daha sonra da biri boğazını temizledi. Sertçe yutkunurken kalbim deli gibi atıyordu. O an bütün cesaretim vücudumdan çekildi. Yüzleşmek istemediğimi fark ettiğimde banktan kalkıp çıkışa doğru adımladım. İkinci adımımı atarken duyduğum sesi beni olduğum yere çiviledi.

"Bu kadar mı korkuyorsun Bilinmeyen olmamadan?"

Sesi. Anıl'ın sesi kulaklarıma doldu. Ama bu inanmam için yeterli gelmeyince yüzümü de ona döndüm. Kabullenmek istemesem de karşımdaydı. Elleri ceketinin ceplerindeydi. Bezgin duruyordu. Tekrar yutkundum.

"Sana söylemiştim. Bak pişman oldun öğrendiğine."

Bir şey söylemeden banka geri oturduğum da o da çimlerin üstünde dikilmeyi bırakıp yanıma oturdu. Ben onun yüzüne bakamasam da o gözlerini üzerimden çekmiyordu.

"Tüh günlerdir konuştuğun çocuk Anıl abin çıktı."

Kalbimden bir sıcaklık dalga dalga ciğerlerime yayıldı. Söylediklerim canını yakmıştı ve ben gidip onu teselli etmeye çalışmıştım. Benim yüzümden ağlamıştı. Her şey daha anlamlı geldi. O mesajdan sonra bana soğuk davranmaya başlamış, kalbi kırılmıştı. Ama yapabileceğim bir şey yoktu. Onu sevemezdim dediği gibi o benim abimdi.

"Senin gözünde hiçbir şey olmayacağımı biliyorum Çiçek. Ah pardon, olmayan abiden başka hiçbir şey ."

Cümlelerini tek tek batırırken öylece kafamı eğmiş yeri izliyordum. Yanlış insanı seviyordu ama bu benim suçum değildi. Cümlelerini bu kadar sert seçmek zorunda değildi. Her dediği şey kalbimi parçalara ayırdı. Yanımdan kalkıp giderken kendimi ne kadar sıksam da bir damla gözümden aktı. Bir hıçkırık da ağzımdan kaçtığında elimle ağzımı kapattım.

Neden, neden Bilinmeyen Anıldı? Neden sıradan biri değil de en yakın arkadaşımın abisiydi? Mesajlarda söyledikleri hoşuma gitmişti tabiki. Birinin bana değer verip beni sevmesi... Kim olsa hoşuna giderdi. Ama o kişi Anıl olmamalıydı. Dünden beri fark etsem de hep kendimi kandırmaya çalışmıştım.