MADEM | texting

5.9 [final]

biliyorum final olmasın diye konuşmuştuk ama kitabın boka sarmaması için bunu yapmam gerekiyordu yoksa bir çıkmaza girecekti. önceki saçma bölüm için özür dilerim şimdiden unutun onu

finali gördünüz diye kalbinize bir şey olmasın sakin.

şimdi sizden bir şey isteyeceğim.
fav Anıl cümlenizi bu satıra yazar mısınız?

🎶

~1 ay sonra~

Odamda oturmuş hazır bir şekilde Anıl'ı bekliyordum. Bana yine bir sürpriz yapıcaktı. Bu sefer tahmin etmesi kolaydı bugün doğum günümdü. Son kez aynada kendime bakıp telefonu kontrol ettim. Ekranı açmamla Anıl'ın çağrısını gördüm.

"Alo. Anıl?"

"Güzelim. Aşağıdayım hazırsan gelebilirsin?" Heyecanla oturduğum koltuktan kalktım. Dolaba doğru adımlarken konuştum.

"Tamam iniyorum hemen."

Ceketimi giyip çantamı çapraz astım. Anneme Anıl'la olacağımı söylemiştim o da babamı bir şekilde ikna etmişti. Ayakkabılarımı giyip dışarıya çıktım. Sokağın sonundaki arabasını görüp koşuşturmaya başladım. Çok özlemiştim. Arabaya bindiğim gibi beni çekip dudaklarımdan öptü.

"Çok özledim ben Çiçek'imi."

"Ben de sevgilim, ben de seni." Gözleriyle beni süzdükten sonra kafası sallayarak önüne döndü.

"Her zamanki gibisin, çok güzelsin." Gülümseyerek kafamı eğdim. Arabayı çalıştırdıktan sonra uzanıp elimi tuttu. Bedenimi ona doğru çevirip her zaman yaptığım gibi merakıma yenik düşüp bıktığı soruyu sordum.

"Nereye gidiyoruz?"

Dudaklarını sürpriz der gibi kıpırdattı. Söylemeyeceğini az çok tahmin etmiştim bu yüzden ısrar etmedim. Yarım saatlik yolu el ele gittiğimizde bir kenara arabayı park etti. Dışarıdan kulağıma kalabalığın gürültülü sesi geliyordu. Kafamı cama çevirip dışarıya baktım ama görünürde bir şey yoktu.

Tekrar Anıl'a döndüğümde gözümün önünde iki bilet tutuyordu. Hızlıca biletleri aldım ve incelemeye başladım. Dolu Kadehi Ters Tut. Her şeyin başlamasına vesile olan o grup.

Aşağıya inip görevli adama biletleri gösterdik. Çok heyecanlanmıştım ve heyecandan ellerimizi ileri geri sallıyordum. Anıl bunu görüp gülümsedi. Görevli adam içeriye girmemiz için eliyle gösterdiğinde Anıl'ı çekiştirdim.

İçeriye girdiğimizde ne kadar kalabalık olduğunu fark ettim. Anıl'ın kulağına uzanıp bağırdım. "Elimi bırakma sakın kaybolurum ben." Geriye çekildiğimde elimizi havaya kaldırıp elimi öptü. İnsanların arasından sıvışarak önlere doğru ilerledik.

Konser başladığında deli gibi bağırıp şarkı söylüyordum. Anıl arkamda durup elini belime koymuş benimle birlikte salınıyordu. Ne zaman yüzümü ona dönsem yanağımdan öpüyordu. Bir şey bekliyor gibiydi.

Şarkıdan şarkıya geçtiğimizde sonunda kulaklarıma tanıdık melodi ulaştı. Anıl'ın bana yazdığı ilk mesaj. Arabada söylediği şarkı. Benim için yazıldığına inandığını söylediği şarkı. Şarkının sözleri başladığında kulağımın yanında bir nefes hissettim.

Simsiyah bir gecede yalnızdın aydan bile beyaz
Seni ilk gördüğümde dedim bu kız lütfen biraz
Benim olabilir mi? Dedim olabilir.
Sordum olabilir mi? Dedin olabilir.
Kıskananlar oldu, üzülenler oldu, delirenler oldu
Dedim olabilir...

Şarkıyı kulağıma fısıldıyordu. Onca gürültünün içinde sesi hepsinde ayrılıp kulağıma ulaşıyordu.

Offf, bu ne güzellik be hatun!
Elalemin gözünden seni sakınmaktan yoruldum.
Madem seni çok istiyorlardı, öylece ortaya koymasalardı.
Aldım bir kere geri vermeyeceğim
Aşığım, mutluyum, vazgeçmeyeceğim...

Şarkı bittiğinde sırtımı sahneye yüzümü Anıl'a döndüm. Gözlerine baktım. Hayatım boyunca tek bir şeye bakabilsem bu gözleri olurdu. Orda çok acayip bir şey vardı, beni kendine çeken. İçimdeki istek susmayacak kadar güçlüydü.

Uzanıp onu kendime çektim. Beklemiyor olmalıydı ki bir süre hareketsiz kaldı. Kendimi hatırlatırcasına dudağını ısırdım. Bu hareketimle beni kendine bastırıp sertçe öpmeye başladı. O an kimseyi umursamıyordum. Sırtıma vuruyorladı, ayağıma basıyorlardı. Ama benim içimdeki yanardağlar fokurduyor, başım dönüyordu. Ayrıldığımızda alnımızı birbirine bastırdı. Çok seviyordum. Onu, kendimi, bizi.

Bir süre birbirimize baktıktan sonra beni döndürüp yüzümü konsere çevirdi. İnsanlar yavaş yavaş ayrılmaya başladığında saat ilerlemiş neredeyse konserin sonuna gelmiştik. Belimdeki koluyla beni kendisine yaslamıştı. Benim enerjim de tükenmiş halimden şikayetsiz bir şekilde Anıl'ın göğüsüne yaslanarak şarkılara eşlik ediyordum. Son şarkıyı da söyledikten sonra Uğurhan eline mikrofonu alıp hepimize teşekkür etti ve iyi geceler deyip sahneden ayrıldılar.

Son ana kadar kaldığımız konserden yüzümde şapşal bir sırıtmayla Anıl'a doğru döndüm. Beni görünce yüzüne bir gülümseme yerleştirip eliyle yanağımı sevmeye başladı.

"Beğendin mi hediyeni?"

"Çok!" dedim konserde bağırmanın coşkusunu üstümden atamadan. "Teşekkür ederim sevgilim."

"Ben de bir teşekkür hediyesi alabilirim o zaman?"

Yanağını bana doğru uzatıp bekledi. Gülüşüm yüzümde büyürken uzanıp yanağını sıkıca öptüm. Kollarımı omuza koyduğumda belime sarıldı. Yüzünü bana dönmesiyle burunlarımızı birbirine değdirdim.

Sevinçten kısılan gözlerim ona bakarken muhtemelen ışıl ışıldı. Ben de onun gözlerinin içinde kendi yansımamla karşılaştım. Kısaca öpüp geri çekildi. Sonra da kulağıma yanaşıp ruhundan kopan güzel sözcükleri fısıldadı.

"Gözlerinin şarkısını kim duyar benden başka?"

🎶

Çiçek ve Anıl.🥺
Umarım sizin için her şey güzel olur.
Siz hep benim ilk gözağrım olacaksınız

Ve siz
Buraya kadar geldiğiniz için teşekkür ederim.
Başka hikayelerde görüşmek üzere!

Ama daha bitmedi şaka yaptım
bu gerçek final değil özel bölümlerle buluşalım
babay!