ArYa (AŞK)

23. BÖLÜM 🌿

Birini güzel olduğu için sevmezsin, sen sevdiğin için güzel olur o.

🌿🌿🌿🌿🌿

1 AY SONRA

ARMİNA'DAN DEVAM

Yakınlardan bir yerden telefonumun melodisi duyuluyordu. Ama ben gözlerimi açmayı hiç mi hiç istemiyordum. Sadece biraz daha uyku istiyordum. Gözlerimi sımsıkı kapatarak tatlı uykuma geri döndüm.

Daha doğrusu uykuma geri dönmeye çalıştım..!

Ama olmuyordu! Uykum maalesef ki hafifti ve küçük bir sese dahi hemencecik uyanabiliyordum. Tabi bir daha uyuyabilene aşk olsun.

Büyük bir oflamayla birlikte başımı yastığımdan kaldırarak elimle telefonumu aramaya koyuldum hemen. Gözlerim ise yarı açık bir şekildeydi. Uzun zamandır çalıyordu zaten şu telefon da.

Sonunda elim telefonu bulduğunda, aldım ve ekranına baktım, gözüm en önce saate kaydı. Ve gördüğüm rakamla birlikte deniz mavisi gözlerimi kocaman açmış bulundum.

Oha! Saat daha 6 ama. Sabahın köründe kim arıyor ki böyle yaaa? Ekran kilidini açarak cevapsız aramalara baktım. Ben elime telefonu alırken, zil sesi kesilmişti çünkü.

Arayan kişiyi gördüğümde ise hemen geri aradım. Lalin teyze aramış çünkü. Uykudan zorlukla açtığım gözlerim de çoktan açılmıştı tamamıyla.

"Alo, Armina'cım."

Telefonun diğer ucundan sesini duymamla birlikte kendime geldim hemen.

"Efendim Lalin teyze." sesim ise uykulu bir şekilde çıkmıştı. Ve tabiki bunu o da anladı. "Uyandırdım sanırım. Gerçi benimki de laf, sabahın bu saatinde arayan benim."

Gülümseyerek, "yok Lalin teyzecim, hiç sorun değil." dediğimde, onun da gülümsediğini tahmin edebiliyordum.

"Ben seni hazırlan demek için aradım."

"Neden?" anlamamıştım. Zaten bu yüzden sesim sorgu dolu çıkmıştı. Neden hazırlanacaktım? Nereye gidecektim? Ya da gidecektik..?

"Yiğit'le birlikte dün gece bir karar aldık kızım. Hep birlikte bizim çiftlik evine gideceğiz."

"Çiftlik evi mi?" şaşırmıştım.

"Evet kızım, çiftlik evi. Son zamanlarda hepimiz çok yıprandık, ama artık bize kötü günler yaşatan herkesten de kurtulduk. Bizim de biraz kafa dinlemeye hakkımız var ama değil mi." derken hafiften gülmüştü.

"O yüzden dinlenmek için, kafa dinlemek için hepimiz oraya gideceğiz. İtiraz falan da istemiyorum!" son cümlesinde ses tonu, gerçekten de itiraz istemeyen bir tını da çıkmıştı.

Gülümsedim.

"Hadi kızım hadi, hazırlan bakalım sen de. 1 saate almaya geleceğiz."

'Görüşürüz' diyerek aramayı sonlandırdık. Bende yüzümde ki mutluluk ve heyecanlı gülümsemeyle yataktan fırlayıp hazırlanmaya koyuldum hemen. Bu bizim de hakkımızdı artık. Korkusuz ailesinin bir çiftlik evi de olduğundan haberim vardı ama bir türlü gidip görmeye fırsatım olmamıştı. Ve o fırsat da bugün geldi ayağıma..