ArYa (AŞK)

22. BÖLÜM 🌳

Hayat alt yazılı değil, alın yazılı bir filmdir.

🌳🌳🌳🌳🌳

YAZAR'IN AĞZINDAN

Genç kız göz kapaklarını daha yeni aralıyordu. Etrafına baktığında bir odada olduğunu fark etti.

Ama yabancı bir oda.

Pırıl etrafında gözlerini gezdirdi. Oldukça güzel ve ihtişamlı bir odaydı. Ama nerede olduğunu, ve şu an bulunduğu evin de kime ait olduğunu bilmiyordu. Yavaş hareketlerle ayağa kalktığı sırada, birden karardı gözleri. Kalktığı çift kişilik yatağa geri düştü. Elleri ve ayakları bağlı değildi.

Elini birden zonklamaya başlayan başına getirdiğinde hafifçe inledi.

"Ahhh, başımm." yüzü de buruşmuştu bile.

"Neredeyim?" diye mırıldandı sessizce, kendi kendine. Nerede olduğunu hiç mi hiç bilmiyordu ki. Bununla ilgili hiçbir fikri yoktu.

En son neler olduğunu hatırlamak adına, aklı düğünün son saatlerine gitti birden. Telefonu çalmıştı, ama rehberinde kayıtlı olmayan bir numaraydı. Başta açmamış, düğünün eğlencesine vermişti kendini. Ama telefonu da hiç susmamış, sürekli aynı numara ısrarla arayıp durmuştu.

Pırıl'da bıkkın bir ifadeyle malikanenin ön bahçesine geçmiş ve cevap vermişti telefona. Çünkü arka bahçede ki müzik sesleri ancak orada kesiliyordu.

İşte ne olduysa telefona cevap verdiği sırada olmuştu. Karşısında birden Baran belirivermiş, ve kız daha ne olduğunu bile anlamadan kendisini onun kollarında bulmuştu. Çünkü aynı zamanda arkasından da biri yaklaşmış, ve Pırıl'ı bayıltmıştı. Baran'da hemen onu kucağına alıp arabasına bindirmişti.

"Barannn!" diye yine sessizce mırıldanmadan yapamadı genç kız.

Fakat Baran'ın şu an nerede olduğu ise merak konusuydu. Çünkü Pırıl'ın orada bulunmasının tek sebebi Baran değildi. Zaten asıl kişi o değildi. Belki de Pırıl karşısında o kişiyi görmeyi hiç mi hiç beklememiş olacaktı.

Aradan bir kaç dakika geçti. O sırada kapı yavaşça açıldı.

Genç kız kararan gözlerini umursamamaya çalışarak, o uzun ve biçimli kirpiklerini hafifçe yukarı kaldırınca, gördüğü o kişiyle birlikte kocaman açıldı o kehribar irisleri. Bilemedi ne yapacağını.

"Sen!" dedi şaşkınlık akan bir sesle.

Sırıtıyordu o da. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu demi? Eee, beni özledin mi bakalım..?" yavaş yavaş Pırıl'a yaklaşmaya başladı.

"Sen, sen ne istiyorsun benden?"

Hâlâ sırıtmaya devam ederken;

"Seni." dedi, ve göz kırptı.

**********

"Nerede olabilir yaaa, neredee!" diye bağıran Asrın'dı. Tam 2 dakika önce de Yalım bağırmıştı aynı şekilde. Herkes sinirliydi.

Yaklaşık yarım saat önce güvenlik kameralarına bakmışlardı, ve gördükleri şey... Pırıl'ı kucağına alarak arabaya bindiren bir adet Baran'dı. Her yerde Baran'ı arıyorlardı. Ama daha bulamamışlardı. Aralarında bir tek Oktay yoktu. O da çok perişan olmuş, ve çok da sinirliydi zaten.

Peki O nerede miydi?

Şu an Baran'a hesap sormakla meşguldü.

"Cevap ver lan bana! Pırıl'ı nereye götürdün?!" diye bir kez daha bağırdı O'na. Bu kaçıncı bağırışıydı, sayamamıştı. Tam yarım saattir onu konuşturmakla uğraşıyordu. Ama hâlâ düzgün cevaplar vermemişti Oktay'a.