ArYa (AŞK)

FİNAL (PART 1) 🌺

Eveeeet, işte FİNAL bölümünün 1. Part'ıyla geldiiiim. Sona yaklaştık artık...

Severek ve büyük bir istekle yazdığım bir hikayeydi. Benim için ne kadar final yapmak zor olsa da, her güzel şeyin de bir sonu vardır öyle değil mi..?

Neyse o zaman, ben sizi güzel ve bu sefer mutlu karakterlerimizle baş başa bırakıyoruumm. 😁

🌺🌺🌺🌺🌺

Gerçekleşmesini istediğiniz şeyleri inatla her an düşünün ve hedefe yürüyün. Sizi onlara kavuşturacak en önemli şey, bıkmadan, usanmadan inatla istemenizdir.

🌺🌺🌺🌺🌺

3 AY SONRA

YAZAR'IN AĞZINDAN

O çok acılar çekmişti zamanında.

Eziklenmiş, aşağılanmıştı.

Sevmiş, ama sevilmemişti.

Hor görmüşlerdi onu.

İtip kakmıışlardı.

Sonra...

Sonra hiç ummadığı bir zaman diliminde biri girdi hayatına. Ona gerçek aşkı öğretti. O sevdi genç kadını.

Hem de çok sevdi...

Birbirlerine kördüğüm oldular. Hiçbir güç çözemedi o ipi. Kimse ayıramadı onları.

Birbirlerini deli gibi sevdi onlar.

Şu an olduğu gibi...

İşte Armina, o adam sayesinde yaşadığı bütün kötü günlerin sonunda sevilmeyi tattı gerçek anlamda.

Sevdi,

Ve sevildi.

Eskiden mutsuzluktan akıttığı o gözyaşlarını, şimdi mutluluktan akıtıyordu.

O deniz mavisi gözlerinden, bir denizi andıracak kadar çok akıyordu yaşları.

Duygusallaşmıştı.

Aslında sevgi, sadece yan yana olmak değildi.

Marifet bunda değildi.

Marifet, gönülde olmaktı...

Yıllar bile birbirlerini unutturmamıştı.

Çünkü onların arasında ki bağ, kördüğümdü.

Düşmanlar kendi kazdıkları kuyuya düşmüşlerdi ama onlar yine de ayrılmamışlardı.

İşte Hayat ya...

Bir gün gelir mutlu eder,
Bir gün gelir mutsuz.
Ama...
Unutmamalı ki;
Allah sevdiğini sıkıntıyla imtihan eder...

Güzel günleri görebilmek için, kötü günlerden geçmek gereklidir.

Bu hayatın kuralı her zaman böyle olmuştur.

"Canım iyi misin?" diye endişeyle sordu genç adam. Armina, "iyiyim." derken elindeki su bardağını yavaşça uzattı kocasına. Sabahın erken saatlerinde uykusundan sancılarıyla beraber uyanmıştı. Hamileliğin neredeyse 9. ayına gelmişti. Doğum için tarih vermişti doktor. Daha 2 haftası vardı. Ama erken doğum da pekala mümkündü bu dönemlerde. Çünkü tam olarak dokuz ay olmasına bir hafta kalmıştı ve ara ara oluyordu öyle sancıları. Yalım'da karısı için çok endişeleniyor, gerektiğinden daha fazla titriyordu son aylarda. Üç ay önceki o hastane vakasından sonra da normaldi. Ama neyse ki ne karısına, ne de karnındaki bebeğine bir şey olmamıştı. Genç adam o kadar korkmuştu ki. Aklına geldiği her an hâlâ diken diken oluyordu tüyleri. Genç kadının da ondan bir farkı yoktu. Tüyleri ürperiyordu.