Skies Of Mistakes

CHAPTER 17

Nakapikit lang ako ng mariin habang nakakapit kay Atty. Ezzy, pano ba naman kasi nagho-horse back riding kami ngayon e. Hindi niya alam na takot ako na sumasakay sa kahit anong hayop. Sabi niya kasi may pupuntahan pa kami at kailangan ng kabayo para makarating roon. Akala ko kila Manang Aurora na iyong pupuntahan namin pero hindi naman pala, nagstay lang kami roon ng ilang oras at hinintay na medyo bumaba ang init at nanghiram din ng tsinelas na alam ko naman na hindi na maibabalik.

I insist na maglakad na lang kami but he refused, mas maganda daw ang experience kapag nakasakay sa kabayo, pero mukhang magfi-faint naman ako. Hindi sa init kundi sa kaba na baka bigla kaming mahulog dahil baka bigla na maging agresibo ang kabayo.

"Open your eyes. Hindi naman tayo mahuhulog." Hinampas ko na. Kung hindi ko lang talaga siya mahal, hindi ako sumunod sa gusto niya at dapat rin magkaiba kami ng kabayo pero dahil natatakot ako ay isinikay na lang niya ko sa likuran niya, tsaka  ayaw ko rin maiwan at uupo na lang at hintayin siya bumalik.

"Baliw ka na. Sinabi ko kasi sayo na ayaw ko na sumakay dito e. Kung sana ay naglakad na lang tayo sana naenjoy ko pa iyong view," saad ko habang nakapikit, hindi pa din bumibitaw ang kapit ko sakanya. I just heard him chuckled. Aba't!

Soon I felt we're slowing down, at huminto na iyong kabayo. My heartbeat lowered pero hindi ko pa din binubuksan iyong mata ko. Duh! Gusto ko sabihin niya ulit iyong salita na 'open your eyes'

"We're here you can now open your eyes." ito yung hinihintay ko e. I slowly open my eyes, una nag-adjust pa iyong mata ko dahil sa liwanag. Ang tagal ko kayang nakapikit.

My jaw hunged at the sight infront of me. Shit! Hindi ako makapaniwala. I think I'm gonna have teary eyed. Ezzy's just full of suprises. He's smirking at I glanced at him, and I back my sight to the majestic view of Taal Volcano. Well, actually nasa crater kami. I can see the Taal crater lake.

"Attorney? Why did you brought me here?" lumigon siya. "Did you know na volcanoes are my obsessions? Thank you for bringing me here." sinserong saad ko with teary eyed. Naiiyak na talaga ako. Ano ba kasi yan. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakakita ng volcanoes eh.

He reached for my hand, so that I can be near him. Huhuhu yung puso ko. Using his one hand he lift up my face, then his fingers find their own way to wipe my tears. I think my heart are gonna burst out.

"Don't worry. I'll never get tired bringing you here," he said while his fingers still brushing my face. And that he earned my sincerest smile.

Pagkatapos niya punasan iyong luha ko naghanap kami ng spot kung saan puwede umupo. Ni hindi ko nga alam na may dala siyang picnic basket. He seems so much ready for this. I think he planned this. Nilatag namin iyong picnic mat at umupo para tignan ang kagandahan taal.

Taal volcano is one of the most active volcano in the Philippines and have so many craters, not just one like the Mayon in Bicol. Hindi naman ito ang unang punta ko rito, pero ngayon ko lang naappreciate ulit ang kagandahan nito. It like this is one of the promising view I can see in my life. Maybe this volcano doesn't have a perfect cone but for me I can see a cone, a triangle shape that symbolizes stability, hindi lang dahil matatag talaga ng mga volcano, kasi whenever I saw this one, naalala ko ang mga tao na naapektuhan ng pagtuga, before, during and after the eruption matatag pa rin sila. I admire this place, really and the fact that I'm sitting beside Ezzy is damn more admirable.

"Ezekias? Puwede ko na bang malaman kung bakit mo ako dinala dito?" Nanlaki ang mata ko dahil sa pagtawag sakanya. Parang ngayon ko lang siya tinawag na ganun ah. Parang sobrang tino niyang lalaki sa pangalan niyang iyon.

Actually, lahat naman silang magbabarkada matitino sa pangalan at maganda pakinggan, ewan ko ba ba't hindi naging matino ang bibig mga balahura.

He glanced at me. I pressed my lips. Grabe na talaga  iyong mata niya. "Wala naman. Ayaw ko pa bumalik ng Metro e. Wala naman na akong gawain sa firm, I just recently closed a case, and I settled the problem in the company. I guess I deserve a rest... And this kind of my rest."