Skies Of Mistakes

Chapter 34

Nakabihis na kaming lahat, hinaantay na lang namin na bumaba si Ruiz dahil isasama namin siya papunta sa sementeryo kung nasaan nakahimlay ang mga magulang namin ni Ryker.

As usual, naka twinning pair iyong kambal na jumpsuit, balak ko nga din gumaya sakanila pero wala akong damit na katulad nila kaya nakasuot lang ako ng itim na tank top, track pants at boats, nagdala din ako ng windbreaker para naman matago ko ang mga braso ko sa initan.

Pagbaba ni Ruiz, parehas lang sila ni Ryker na naka white dress shirt, pero siya naka ripped jeans pants at black running shoes, si Ryker kasi formal pa din ang datingan.

Sumakay na kami sa Range Rover na sasakyan ni Ryker, nasa ibang sasakyan si Ruiz, nakasunod lang saamin. At gustuhin ko man na mag-iba kami ng sasakyan ng mga anak ko ay hindi ko alam kung saang sementeryo sa Pilipinas sila nakalibing, si Ryker lang ang may alam, hindi niya sinasabi saakin kahit may karapatan naman ako.

"Mommy, are you okay?" tanong ni Zech na nakaupo sa kaliwang hita ko, nakakandong kasi sila pareho saakin ayaw nila magpaseat-belt, sana lang talaga wala kaming madaanan na checkpoint kundi mayayari kami dahil sa posisyon naming mag-iina.

Malamlam ang kanyang mata, as if he pitied me and I don't want that but I know he's just a little kid who's concern to his mother.

"Ofcourse, I'm a bit nervous. You can sleep in my shoulder, I think the ride will take too long... You too, Zaire," saad ko at tumango naman sila. Alam ko na kahit mahaba iyong sinabi ko alam ko naiintindihan nila, basta huwg lang ako magtagalog. Spanish language puwede pa nila maintindihan pero tagalog hindi ko talaga tinuruan. 'coz think of it, there's no point na turuan ko pa sila, ngayon ko lang naman sila balak dalhin dito sa Pinas at wala na, sa States na talaga kami. Kahit pa makilala nila iyong tatay nila.

Wala pang ilang minuto nakatulog na iyong kambal, kapag sinabi talaga na matulog sila, matutulog sila. Sana lang hindi sila lumaking tamad.

Just about to think na tatanungin ko ulit si Ryker kung nasaan ang mga magulang namin, tumunog naman iyong cellphone ko.

Unregistered yung number na tumatawag but still sinagot ko pa rin.

"Castro. How may I help you?" pambungad ko. Nagakatinginan naman kami ni Ryker sa salamin but he doesn't mind at all, nagfocus na lang siya sa pagda-drive.

"Loucianne, you're back now in the Philippines, so I'm hoping you're back at action?" Kahit hindi ko kilala ang nagsasalita alam ko, isa lang ang alam ko na tatawag saakin sa ganitong paraan. At tawag ito mula sa org.

Napapikit na lang ako, napatingin ulit saakin si Ryker, maybe checking on me, pero sinenyasan ko siya na magfocus lang sa daan.

"Please, not now. Can we talk more private some other time?" I asked in a very very respective manner para hindi ako mahalata ni Ryker. I want to call him gerente, hindi ko nga lang siya nabosesan kanina kasi parang mas tumanda ang boses niya.

He chuckled a bit. But for sure, he's smirking. "Sure, Sure, Sure, Loucianne. That's no problem. I think we can have a dinner meet-up together, later, can we?" hindi ako sumagot. "Alright! I'll text you the details... I'll hung up now, looking forward to see you again, cazador. Stay Safe!" he devilishly laughed before hunging up.

"Who's that?" Biglang tanong ni Ryker.

"Work." Of course, I lied but half-meant though, trabaho naman kasi ang org.

I sighed. Unang-una, marami na nga akong dinadala sa isip ko, marami na akong isipin tungkol sa buhay-buhay ko dito sa Pilipinas, dumagdag pa siya. Actually, wala naman na sana akong ikinagagalit sa org. but he kept on pissing me off. Boses niya pa nga lang gusto ko na siya sapakin e. Pangalawa, naawa ako sa anak ko, specifically Zaire, she's at sleep at bumabanggit siya ng salitang Daddy. Dapat ko an ba silang ipakilala sa ama nila? Pero paano? Natatakot ako pero ayoko naman sila pagkaitan ng mga bagay at tao na dapat ay para sakanila. At pangatlo, hindi ko maintindihan kung bakit ansa daan kami ng mga puro kakahuyan, diba ang punta namin sementeryo? Pero bakit parang pupunta kami sa camping? Nakakarinig pa ako ng hampas ng mga tubig.