Skies Of Mistakes

CHAPTER 27

[Play the music: Somebody Out There]

A smile flashes on my face when I saw two little feets running towards my direction.

"Hello there, babies! I'm back!" I squeak, binuksan ko ang mga braso ko para salubungin sila ng yakap.

"Much m-miss, Mommy." they said in unison bago nila ako niyakap.

Yes. I have a twin. Ezekias and I have a twin and he didn't know because I would not let him. Para saan pa? Almost three years na kaming walang communication. Since, the day na umalis ako sa mga bisig niya iyon na din ang panahon na natapos ang lahat sa amin. Para sa akin, malaking abala na ang pakikipag reconnect sakanya. Ilalaan ko na lang ang oras ko para sa mga anak ko. I'll spend my time wisely now. Lalo na't ako na lang, wala na akong aasahang tao.

Balita ko pa may bago na daw siyang girlfriend. Saan pa kami sisingit doon? I don't want to meddle in his life anymore, kung nung dati hinahayaan ko na manghimasok kami sa buhay ng isa't-isa, ngayon hindi na puwede.

Things turned now because people change.

"Where's Uncle, Babies?" Tinuro nila ang preskong-preskong naglalakad na si Ryker na sinusundan ni Mister Ruiz. Kahit nawala sa paningin ko ang mga unang gagong nakilala ko pinalitan naman nilang dalawa.

Ohh well, si Ryker ang naging sandalan ko when I have hard time coping up with life bukod kay Wendraille. I found out that he's my long lost brother na gustong-gusto kong makuha sa organisasyon. His real name is Aiegn Zackrey pero naging Ryker ang tawag sakanya. Nasuntok ko pa siya ng malaman ko na siya pala yung kapatid ko.

"Agueda? Will you be mad if I tell you a secret?" You won't believe if I tell you that Ryker, the stranger guy in the bar who called me cazador made an effort to find me.

Two months pa lang since, namatay ang parents ko and magti-three months na dinadala ang anak ni Attorney. Mabuti nga hindi naman ako napaalis agad sa trabaho, when they found out that I am pregnant. They just told me to file a maternity leave when it's my due time.

"Ha? That must be important. Kasi kung hindi, bakit mo ko hahanapin diba?" Sagot ko sakanya. Nandito kami sa sala ng tinutuluyan kasi sa sobrang sipag niyang maghanap, nahanap niya ako sa eksaktong lugar.

"Important it is."

I crossed my arms in my chest then arched a brow. Grabe 'to makacurious. "So, what it is?"

He looked me directly in the eye. Tapang.

"I am your brother."

"W-What?"

"I am your twin. The one you want to get in Juego De Caza." Tama ba ang naririnig ko mula sakanya? Baka nabibingi lang ako. Siya yung kapatid ko? Totoo ba talaga yun?

"Hey?"

I enclosed the space between us and hugged him and I found myself at his shoulder. I don't know how I felt. It was mixed emotion.

Sa wakas, pagkatapos ng ilang taong paghihirap at pagsasakripisyo ko sa loob ng organisasyon na yun. Ito na ata ang pinakahinihintay kong pagkakataon mangyari sa buhay ko.

Humiwalay muna ako sakanya para tanungin.

"You're not kidding me right?" Umiiyak na tanong ko sakanya. Ba't ganun? Hindi pa din ako makapaniwala sa nangyari

He chuckled."Silly. I'm serious." I hugged him again, he hugged me back and even ruffled my hair, like as a little girl.

Silence. We engulfed by silence as we appreciated the moment together. After a long while of waiting for him, I'm in his arms now. Nararamdaman ko na yung feeling ng may kapatid ka. Pero bakit ngayon lang kung kailan wala ana ang magulang namin? Ni hindi niya man naabutan sila Momo. Masaya ako dahil nandito na siya, pero bakit sa pagkakataon na ganito, na kami na lang dalawa sa buhay?