Skies Of Mistakes

CHAPTER 22

Tahimik lang akong nakasakay sa kotse ni Caleb, wala eh. Itatago ko na lang 'tong sakit na nararadaman ko, kasi taena feeling ko wala akong karapatang makaramdam ng ganito.

Nagmamahal lang naman ako e, pero mahal niya naman ako diba?

"Bullshit!!!"

Bigla akong napatingin kay Caleb sa biglaan niyang pagsigaw at pagpreno. Inunat niya pa yung buhok niya, mukhang mas problemado pa siya kaysa saakin.

"C-Caleb?"

"Fck! Izabelle, I'm not an idiot! You can't fool me!! I know what really happened between you and Attorney!! Don't use your goddamn excuses on me!!!" pasigaw-sigaw niyang saad.

Naguguluhan ako, mas pinapalala niya pa yung mga iniisip ko. Mas lalong bumibigat ang damdamin ko dahil sa mga pinasasabi niya. Malamang sa malamang narinig naman niya yung mga sinabi ko kanina.

"C-Caleb, please not now.." pabulong ko na lang na sinabi.

"I can't!!! You know, I'm so tired as hell waiting and there you go again crying over a man!!! Alam kong hindi ka nadulas!! Hindi ka pipilay-pilay dahil lang nadulas ka!"

"W-What...are you...talking...about? Nadulas nga ako. Narinig pa yun ni Jos diba?... Kung anu ano pa ang sinasabi mo. Huwag ngayon Caleb. Madami akong iniisip." Umiling-iling ako sakanya at tumingin sa labas ng bintana.

Okay, kakasabi ko lang na malamang narinig niya yung mga sinabi ko kanina pero heto ako nagmamaang-maangan. Tanginang isip ito ang gulo.

Pinaandar niya na lang ulit yung sasakyan. Ang gusto ko lang ngayon ang makauwi. Gusto ko muna mapag-isa, I need peaceful environment. I need to think, even just a bit.

Pano naman kasi, kapag hindi talaga akma ang kilos sa salita ay paniguradong magulo.

"Last night, Izabelle. I hear your moans. Your moaning Ezekias name... Maybe you can make some excuses at them but me nah... I maybe drunk that night but I know whats really happening. They are all in deep sleep and I, just faking sleep. I want to hear everything and I thank god. I stopped myself from watching you two and I'm hurt..."

"Why are you telling this to me? Why are you hurt?"

"Izabelle, why are you so numb?... I left for three years and achieve my dreams because thats what you're always saying to me. 'Achieve your dreams, Caleb.' That's what makes me love you more. Remember that phrase of yours?"

I am twenty years old by the time I said that to him. Nasabi ko lang yun kasi nakikita ko na pinanghihinaan na siya ng loob na abutin yung pangarap niya na maging artista. Pag-aartista talaga ang gusto niya at hindi maging isang architect pero board topnotcher siya nun. Natatawa na lang nga ako kapag naalala ko yun. Sabi niya kasi saakin noon hindrance daw yung pagiging architect niya sa pag-aartista niya. Gusto niya kasi maging famous, famous pero yung nakikita sa TV. Baliw pa siya nung mga time yun. Ako nga, ayaw maging popular tas siya famous ng dati dahil sa taglay na kagaguhan, ay mali, kagwapuhan at gusto niya pa maging artista para maging famous daw siya lalo, baliw.

"Malamang. Ako may sabi niyan eh." Simpleng sagot ko sakanya.

"I achieved my dream because of that... Do you love me more now?... Because me, I love you more."

Napakunot ang noo ko, naguguluhan sa sinasabi niya. Hindi ko malaman kung nagjojoke ba siya o ano. Mukhang may ibang ibig sabihin yung sinabi niya, mabuti na lang hindi ako sumagot ng I love you more din.

"Ano bang ibig mong sabihin?"

"Izabelle, I want you to know that I love you. I love you more than cousin, fake cousin rather, more than my friend, more than anything you can be in my life... I love you, Izabelle. I want you to know that."