[Yaşlı Amca-Giderdi Hoşuma]
***
Telefonuma gelen art arda bildirimler gözlerimi yarım yamalak açmamı sağlarken elimi zar zor kaldırıp komodinin üzerine doğru uzattım. Uzatır uzatmaz telefon elime geldiğinde alıp bildirimlere baktım. Tüm bildirimler Hilal'den gelmişti. Merakla yazdığı mesajları okumaya başladım.
İlk de bu akşamki buluşmayı unutup unutmadığımı sormuş ardından da kaç gibi gelmem gerektiğini yazmıştı. En sonda da büyük harflerle 'bekliyorum' yazıyordu.
"Ne kadar da hevesli." diye mırıldandım kendi kendime. "Sanki en sonki görüşmemizin üzerinden yıllar geçmiş gibi."
Mırıldanmayı bırakıp yattığım yerden doğruldum ve telefonun saatine baktım. Yediye geliyordu. Dışarıdaki trafiği ele alırsak hazırlanıp bir an önce çıkmak benim için iyi olurdu. Zaten Hilal de sekiz gibi gelebileceğimi söylemişti. Anca denk gelirdi. Bu yüzden yatakta daha fazla durmayarak kalktım ve odadaki banyoya geçtim.
Rahatlamak adına aldığım kısa bir duşun ardından üzerimdeki bornozla tekrardan odaya geçtikten sonra dolabımı açıp ne giyebileceğime baktım. Bir yanda annemin benim için aldığı ve de giymemde çok ısrar ettiği etekler ve elbiseler varken bir yandan da benim aldığım pantolonlar vardı. Rahatıma düşkün biri olduğum için çoğu zaman pantolon giyerdim. Elbise veya etek giydiğim günler sayılıydı.
Dolaba daha fazla göz atmayarak elime aldığım siyah pantolonu yatağın üzerine bıraktım. Onun üzerine giymek için de siyah bir sweat çıkardım. Bunların içinde rahat edebilirdim.
Geçen dakikaların ardından tam anlamıyla hazır olduğumda çantamı alarak çıktım odadan. Saniyeler içerisinde salona geldiğimde annem ve babama baktım. İkisi de oturmuş hem kahve içiyor hem de televizyon izliyordu.
"Ben, dışarı çıkıyorum."
İkisinin de bakışları ışık hızıyla ban döndüğünde şaşırdıklarını anlamam zor olmamıştı. "Nereye gidiyorsun?" dedi annem beni baştan aşağı süzerek. Memnuniyetsiz bir tavır takınmıştı yüzüne. Büyük ihtimal giydiklerimi beğenmemişti.
"Serkan ile mi buluşacaksın, diyeceğim ama hiç özenmemişsin kendime."
"Ne Serkan'ı ya?" diye sordum hiddetle. "Yok Serkan falan. Arkadaşlarımla buluşmaya gidiyorum ben."
"Senin dışarıda buluşacak kadar samimiyet kurduğun arkadaşların var mı ki?"
Bakışlarımı bu sefer de babama çevirdim. "Var ki çıkıyorum, baba." dedim ardından. "Hem siz beni her ne kadar asosyal zannetseniz de benim de çevremde iletişim kurduğum, vakit geçirdiğim birçok insan var." O kişilerin çoğu da müvekkillerimden başkası değildi bu arada.
"Tamam, kızım. Bir şey demedim. Neden kızıyorsun ki?" diye sordu. "Senin dışarı çıkıp eğlenmen mutlu eder beni. Ben, sadece merak ettiğim için sormuştum."
"Serra, daha güzel kıyafetlerin varken neden bunları giydin ki? Çok basit göstermişler seni."
Allah'ım tam şu an, üzerime bolca sabır fırlatırsan çok mutlu olacağım.
"Karışmasana kıza. Nasıl rahat ediyorsa öyle giyinsin."
"Hayatım, ben onun için söylüyorum. Böyle hiç dikkat çekici durmuyor."
