Completed | Raw/Unedited
She said she's still confused of what was happening around her... but little did she knew, she's been sacrificing and suffering from her disorder and even though she's sassy and bitchy, there's always been a part of her that...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 16: Wrong Move And You'll Suffer
Kiel's Point of View
Pagkatapos ng pageant show ay hinanap ko si Keiz but she is nowhere to be found.
Kinuha ko ang phone ko galing sa bulsa at in-on iyon. In-open ko ang contacts at hinanap ang pangalan ni Keiz. I click it after I see her name then itinapat ko sa tenga ko. Nakaapat na ring pa lang ng sumagot siya sa tawag.
"Hello, Keiz?" Tanong ko.
[Hmmm, what?] Tanong niya pero napansin kong gumagaralgal ang boses niya. Teka, umiiyak ba siya? Pero bakit siya umiiyak?
"Teka, umiiyak ka ba?" Tanong ko, a little bit worried.
Hindi siya sumagot kaya wala akong nagawa kundi magbuntong-hininga at magsalita ulit.
"Asan ka ba?" Tanong ko.
[Nasa labas ng school. Bakit?] Tanong niya.
"Pupuntahan kita. Sige." Sabi ko at pinatay ang tawag.
Ibinalik ko sa bulsa ang phone ko at naglakad palabas ng school. Hinanap ko si Keiz sa may parkingan ng kotse pero wala siya but there I saw Keiz sitting on a big tree.
Lumapit ako sa kanya at kinuha ang panyo ko at binigay ko sa kanya. Nagulat pa siya nung una pero kalaunan ay tinanggap niya ang panyo at ipinunas iyon sa mukha niya na maraming luha. Nakakalat na din ang make-up sa mukha niya.
Umupo ako at tumabi sa kanya kaya umusog siya ng konti para bigyan ako ng space para makaupo.
"Bakit ka ba nandito?" Tanong niya pagkatapos niyang punasan ang luha sa panyo ko at ibinalik ito sa akin.
"I search for you but you are nowhere to be found kaya kinuha ko ang phone ko at tinawagan ka baka sakaling mahanap kita." Sagot ko kaya tumango siya.
"Eh, ikaw bakit ka umiiyak? May nangyari bang masama sa'yo?" I worriedly asked her.
"Ayoko munang mapag-usapan." Maikling sagot niya kaya wala akong nagawa kundi tinikom ang bibig ko para hindi na ulit ako magtanong.
Matagal na katahimikan ang namutawi sa'min. Nakakabingi ang katahimikan hindi ako sanay ng ganoon kaya nagsalita ako.
"Balik na tayo sa loob." I said and offer my hand to her to help her stand straight.
Tinanggap naman niya iyon at inalalayan ko siya patayo.
Pagkatapos nun, bumitaw na siya sa kamay ko. I'm a little bit awkward about that.
"Thanks," she said kaya lumingon ako sa kanya na nagtataka. What is that for?
