Completed | Raw/Unedited
She said she's still confused of what was happening around her... but little did she knew, she's been sacrificing and suffering from her disorder and even though she's sassy and bitchy, there's always been a part of her that...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 59: Leiane Ashtine Dizon-Ferrer
Lei's Point of View
Pagkatapos ng yakapan namin ay hinawakan ako sa mukha ni mama at pinagpantay ang mga noo namin saka siya nagsimulang umiyak habang nakangiti, ganun rin ako.
Sa wakas nakapiling na rin ako sa tunay kong ina at ipinagpapasalamat ko ang araw na 'to.
Sumulyap lang ako saglit kina mommy at daddy na ngayo'y ngumingiti sa'ming mag-ina kaya napangiti na naman akong muli.
"Anak.... I'm sorry for leaving you behind," panimula ni mommy pero umiling ako.
"No, mom. Wag po kayong humingi ng tawad sa'kin ng dahil lang dyan, nakaraan na po yun, mom. Past is past nga diba? Pinapatawad na nga kayo ng anak niyo eh." Kahit nakangiti man at masayang-masaya, hindi pa rin nawawala yung mga luhang naglalabasan na naman sa mga mata ko.
"Thank you, 'nak for understanding me. Promise, I'll never ever leave you behind again." Naluluhang napangiti si mama habang naggagaralgal ang tinig na sinabi niya iyon sa'kin habang nakahawak siya sa magkabilang kong pisngi at pinaglapat ang noo namin.
"No, mom. Thank you dahil nandito ka na sa tabi ko, hindi mo na 'ko iiwan ulit. At pinagpapasalamat ko sila Mommy Olivia at Daddy Rei dahil hindi ka nila itinago at hindi nila itinago sa'kin ang buo kong pagkatao. Salamat sa inyo at nabuo na ulit ang pagkatao ko na matagal ko nang kinuwestiyon o pinaghahanap dahil parang merong kulang at eto na nga." Ngumiti ako pagkatapos kong sabihin iyon at naramdaman ko namang napangiti din si mama sa sinasabi ko kani-kanina lang.
This is the best day I've ever had!
Clark's Point of View
Napangiti na lang ako ng sinilip ko kung ano na ang nangyari sa pamilya ni Lei. O mas sabihing mga pamilya niya. Hindi ko nakita yung pagkamuhi sa mga mata niya and infact mas masaya siya at gumagaan yung loob niya. Ngayon na nalaman niya na si Tita Kierra pala ang tunay niyang ina.
Sa totoo din naman, kami din ay nagulat din ng narinig namin sila na nag-uusap at inamin nila Tita Olivia at Tito Rei na si Tita Kierra na ina ni Keiz ay ina din pala ni Lei. Ang liit nga naman ng mundo.
Kaya naman nung sumilip ako at napangiti, nakaramdama naman ako ng presensya ng dalawang taong nasa likod ko kaya naman biglang nawala yung ngiti ko at humarap sa kanila kaya naman nagulat din sila pero kalaunan ay biglang umiwas ng tingin sa'kin na parang wala silang ginawa na ano sa'kin. Nagmumuni-muni na sila na para bang timang kaya hindi ko napigilang mapabungisngis dahil sa kabaliwan nilang dalawa.
I just snap my finger and the next thing I knew, bigla silang napabalik sa wisyo at diretsyong tumingin sa'kin na parang wala pa ring nangyari kanina na bigla na lang silang sumilip at sumingit sa harapan ko.
"Oh, bakit kayo nakatingin sa'kin ng ganyan? Na parang walang nangyari kanina, ah?" Nanunudyo kong tanong sa kanilang dalawa.
Magkasintahan nga talaga silang dalawa, pareho sila ng mga iniisip. Mukha na nga silang magkapatid eh pero alam ko naman kung bakit close sila at medyo clingy dahil nga magkasintahan sila.
