Completed | Raw/Unedited
She said she's still confused of what was happening around her... but little did she knew, she's been sacrificing and suffering from her disorder and even though she's sassy and bitchy, there's always been a part of her that...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Soundtrack: Confession by Astro
A/N: Thank you Chasers sa pagsuporta ng storyang 'to at sa 174 votes. Maraming-maraming salamat talaga, suportahan niyo pa din ako hanggang sa huli ng storyang 'to pati na din sa iba kong mga kwento.
Chapter 35: Confession
Clark's Point of View
This is it... kinakabahan talaga ako sa totoo lang...
"Umm... ano... " ani Lei pero masyadong awkward ito para sa'min.
"It's so... awkward." dugtong niya kaya tumingin ako, napatingin din siya sa'kin.
"Totoo ba talagang... meron ka nang nararamdaman para... sa'kin?" tanong niya at umiwas ng tingin sa'kin.
"O... o. Oo... noon pa." sabi ko, halos pabulong na lang.
"Do you really mean it?" sabi niya kaya napatingin ako sa kanya. Ayaw ko talaga ng ganito, masyadong awkward para sa pagitan namin dahil titingin ako tapos iiwas, titingin na naman tapos iiwas na naman ng tingin, and vice versa.
"Yeah," sabi ko.
"Kelan pa itong nararamdaman mo para sa'kin?" Tanong niya.
"Okay, I will make things clear right now. Hindi ko alam kung kailan may nararamdaman na ako para sayo, kusa na lang siya. Nung una nating pagkilala, nung tinulungan mo ako at bigyan mo ako ng panyo, may weird na akong nararamdaman nun pero ipinagsawalang-bahala ko lang iyon dahil nonsense lang iyong feeling kong iyon pero sa mga nakalipas na araw nun ay mas lalong naging weird ang pakiramdam ko kapag nandyan ka sa tabi ko, bestfriends na tayo nung time na 'yon. Hanggang sa kusa na lang ang lahat ng meron na akong nararamdaman para sa'yo. Basta yun. Inamin ko na lahat sayo ngayon." Mahaba kong sinabi sa kanya iyon, totoo talaga ang mga sinasabi ko.
Natulala na lang siya dahil sa aking sinabi kaya tinawag ko siya kaya napabalik siya sa dati.
"Umm, pwede bang lumabas ka na muna?" tanong niya na hindi ko naman inaasahan. Nanlumo ako pero pinilit kong ngumiti at sinunod ang sinabi niya.
"Sige, para makapag-isip-isip ka din." Sabi ko at lumabas ng kwarto niya.
I didn't expect this to happen, really...
Rosea's Point of View
"Hoy, saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko ng paulit-ulit sa kanya pero parang wala siyang narinig ulit kaya nanahimik na lang ako kaysa maubos ang laway ko.
At sa wakas ay tumigil na rin siya sa paglalakad kaya tumigil din siya sa paghila sa'kin. Phew!
"What did you say again?" Tanong niya na ngayon pa yata niya narealize na sige lang ako ng sige kanina sa pagtatanong sa kanya kung saan niya ba ako dadalhin pero wala eh at nasagot din naman ang katanungan ko.
