Completed | Raw/Unedited
She said she's still confused of what was happening around her... but little did she knew, she's been sacrificing and suffering from her disorder and even though she's sassy and bitchy, there's always been a part of her that...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 47: Bar
Third Person's Point of View
'K i n a b u k a s a n'
LUNES pa lang at medyo nakaramdam ng masamang kutob si Clark pagpakapasok pa lang ng Valzon Academy.
Hindi niya alam kung bakit naging masama ang kutob na nararamdaman niya, basta na lang siya nakaramdam ng ganun paggising pa lang niya.
Pero pinilit niyang ipinagsawalang-bahala iyon dahil baka mawala lang ang masamang kutob na nararamdaman niya at nagpatuloy sa paglalakad papasok ng school.
Pero nagulat na lang siya ng biglang humarang sa dinadaanan niya si Keiz! Ngumiti sa kanya ito pero may kakaiba sa ngiti nito pero hindi niya mapangalanan kung ano iyon.
"Hey, Clark." Tawag ni Keiz sa kanya.
"Keiz, kung tungkol na naman 'to sa mga binabalak mo, sinasabi ko sayo, wala kang mapapala kaya pwede ba, padaanin mo ako dahil paniguradong nalalate na ako sa klase." Medyo inis na sabi niya pero pinilit niyang magpahinahon para hindi mataasan ng boses si Keiz dahil may respeto pa rin siya nito.
"It's okay, Clark but gusto sana kitang yayain." Ani Keiz.
"Saan naman kung ganon?" Nagpapasensya niyang tanong dahil talagang malalate na siya sa klase!
"Sa bar sana, sana pumayag ka, nakareserba na din kasi ako para sa ating dalawa eh." Sabi ni Keiz, nagmamakaawa.
Napabuntong-hininga siya bago dahan-dahang tumango kaya nakita niya ang kinang sa mga mata nito at walang alinlangan siyang niyakap na mas lalong ikinagulat niya. Gusto sana niyang magreklamo dahil hindi siya basta-basta nagpapayakap pero kumawala na sa yakap si Keiz.
Mas lalong nagpagulat sa kanya ng bigla siyang hinalikan sa pisngi ni Keiz bago bumulong si Keiz sa tenga niya pagkatapos ay naglakad na papalayo.
Ang ibinulong nito sa kanyang tenga ay...
"Thank you for agreeing my offer. 'Wag kang mag-alala at hindi ako gagawa ng masama sayo."
Yun ang ibinulong nito sa kanyang tenga. Pero hindi alam ni Clark na unti na namang bumuhay ang masamang kutob niyang nararamdaman.
Nang muli na siyang humarap sa dinadaanan ay nakita niya si Lei na nakatingin sa kanya habang kasama si Kiel na ngayo'y busy sa pakikipag-usap sa kanya na hindi namamalayan na hindi nakikinig si Lei kay Kiel.
HABANG nakatingin si Lei kay Keiz na hinalikan ang pisngi ni Clark at yinakap pa ito ay parang may kakaiba siyang nararamdaman, parang may dumaang lungkot ang pagkatao niya.
Hindi niya alam kung saan 'yon galing pero kinabahan siya sa kung ano man ang susunod na mangyari.
Bakit naman ako makakaramdam ng lungkot? Baka lang siguro namimiss ko na ang yakap ni Clark at ang kiss sa cheeks bilang kaibigan, hindi bilang manliligaw. Tama, 'yun talaga ang dahilan kung bakit ako naging ganito ngayon!
