Completed | Raw/Unedited
She said she's still confused of what was happening around her... but little did she knew, she's been sacrificing and suffering from her disorder and even though she's sassy and bitchy, there's always been a part of her that...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter 32: I Hope
Clark's Point of View
Sometimes we do not have a choice but to accept the fact that your loved ones are dying and fighting even if it's difficult for them to fight anymore.
Palagi ko pa ring pinagdadasal sa Diyos na sana ay magising na si Lei.
Nandito ako ngayon sa kwarto niya habang nakahiga ang ulo ko sa kama niya malapit sa kamay niya at hinawakan ang kamay niya. Hoping that Lei will wake up sooner or later or now.
Umiiyak na naman ako. Nakakainis, akala ko ubos na lahat ng luha ko pero bakit ngayon umiiyak at tumutulo pa rin ang mga luha ko?
Hinimas-himas ko ang kamay niya at patuloy na bumubulong ng kunf ano na sweet words para sa kanya.
"I love you 'til the end of the world,"
"I miss you so much,"
Yun lang naman ang paulit-ulit kong sinasabi sa kanya. Hindi ko iyon pinagsasawang sabihin.
"Mahal na mahal kita kahit kapalit pa ng buhay ko ang mamamatay para lang magising ka. Keep fighting." Sabi ko haabng pinupunasana ko ang luha ko.
Mayamaya lang ay nakaramdam ako ng antok kaya unti-unti akong napapikit at pinahiga ko ang ulo ko sa dating pwesti niya at dun natulog habang nakahawak pa rin ang kamay ko sa kamay niya.
And everything went black.
Lei's Point of View
Nasaan ako? Bakit puro puti ang nakikita ko? Teka... patay na ba ako?
"Hindi ka pa patay... anak." Sabi ng kung sino pero pamilyar ang boses niya.
Blurred pa ang paningin ko kaya hindi ko maiita ang mukha ng taong nagsabi nun sa'kin pero kalaunan ay nakita rin. Nagulat ako. Sino siya? At bakit niya ako tinawag na anak? Lalaki siya at makikita mo sa kanyang mukha na hindi pa siya gaano katanda at meron siyang mga features na galing kay... Keiz at ako? Bakit unang oumasok sa isipan ko si Keiz?
"Sino po kayo?" Tanong ko kaya lumapit siya sa'kin.
"Ako ito, ang ama mo." Nakangiting sabi niya kaya naguguluhan ko itong tinignan.
"Nagpapatawa po ba kayo? Hindi naman po ikaw yung ama ko eh, buhay siya at malayo siya sa mukha mo kaya imposibleng ama kita." Sabi ko.
"Ako ang tunay na ama mo, Lei." Sabi niya. Paano niya nalaman ang pangalan ko? Magkakilala kaya sila ni daddy? Pero paano naman?
"Hindi ikaw yung tunay kong ama. Buhay pa yung totoo kong ama at hindi ikaw si daddy Rei." Sabi ko.
"Anak, ako ang tunay mong ama. I am your biological father." Nagpapaintinding sabi niya dahilan para kumirot-kirot ang ulo ko pero saglit lang.
