İnsanlar konuştukça ben sustum. Ben sustukça konuşmaya zorladılar. Yargılar dinmeyince kendi mahkememi kurdum ve en ağır cezayı kendime verdim. Bu kadını yarattım ve kemiklerim sayılırken her bir kemiğime imzasını atan adam, kemiklerimde kendi cennetini yarattı. Ve ölürken yaşamayı öğrendim. *** ozgursoykan: Etrafa çok kırgın bakıyorsun. ozgursoykan: Kaşların çatılı hep ve insanlardan haz etmiyorsun. ozgursoykan: İnsanlar, sendeki bu nefreti hak etmeyecek kadar değersizler, Elfida. İnsanlar, nefreti sever. Benden uzak durmaları için onlara istediklerini veriyorum. Ve evet, bu şehre kırgınım. Bu yüzden onun sokaklarına gülümseyerek bakamam. *** Elfida Sayar ve Özgür Soykan'ın hikayesi.
44 parts